Yüzüm her güldüğünde;"mutlusun bugün",dediklerinde ; şu göğüs kafesimi ikiye ayırsamda de kalbimin kırık, dökük, harap olmuş kimsenin uğramaz olduğu, viran yerlere döndüğünü göstermek geliyor içimden. Bana,bu soru her geldiğinde aynı düşünceleri aynı cümleleri zikrediyorum içimden ama her defasında onlara vermiş olduğum yanıt: küçük bir tebessüm . Kimsede demiyor ki niye bu kadar gülüyorsun, Neden bu kadar iyisin diye. Belki o zaman göğüs kafesimi ikiye ayırmakta geçmez içimden de Ona içimi dökerim o da anlar beni .ama artık gücüm kalmadı herkese iyi görünmekten,güçlü olmaktan ,herkese yetişip ama herzaman kendime geç kalmaktan usandım...
Ama şunu çok iyi biliyorum hiç bir zaman bana bu sorular gelmeyecek, yine dışım mutlu ama içim patlamış volkanlarla dışa vuramadığım lavlarla dolu olacak .Ben yine güleceğim ve onlarda görevini yapacaklar,
İYİ SANACAKLAR...
