Ben aşkı sen, bildim. Özlemin aslında kötü olmadığını senden öğrendim. Bedenimin ,zihnimin yok olmaya yüz tuttuğunun farkındayım bundan büyük bir zevk duyuyorum. Işte o yok olmaya sebeb sensin diye çıt bile etmiyorum. Nefes almaya bile gücüm kalmıyor bazen. Tâ ki güneşimi görünceye dek.
Gözlerinden bahsediyorum. Gözlerin güneşim oldu. Gökte ki güneşle karıştırma sakın! O, seni bilmiyor .Bilmediği için hergün güneşliyor. Eğer senin varlığını bilse, ışığının söneceğinden;o da benim gibi yok olmaya başlayacağından korkardı ve belki bir daha doğmayacaktı.
Ama şunu çok iyi biliyorum güzel gözlüm. Ne gün güneşe doymayı bilir ne de ben sana bakmayı....
