Chapter Two

4 0 0
                                    

Devangel 34's POV

"Yes. I am certain." Sabi ko kay Devangel 401

"How certain?" Ngisi niya sakin

This Guy, tsk.

"Anyways, you sure she won't remember what happen to her anymore? It's a pain in the ass if ever she still remember." He said.

"How many times do i have to tell you that Kreais won't remember? Tsk."

I walk out of that room at pumunta na kung nasaan si Kreais.

Kreais POV

Unti unti kong minulat ang mata ko.

Huh?

Nasan ako?

"Oh. Your awake." May bata sa gilid ko.

"Wh-who?"

Then it hits me.

I am dead.

and I remember everything from the day i died onto how i met this girl.

Ngumiti siya sakin.

"Im Devangel, number 34 a grim reaper." Huh? Bakit nagpapakilala ulit tong 34 na toh?

"Okay, i know you don't remember who you are. Anyways sasabihin ko ang pangalan mo 'kay? You are Kreais Angel Lily Benderge and you was killed. Well you have'nt done a bad thing except for lying, sometimes cheating on a test and being a brat to your parents. So your going to heaven, and i will assist until you reach the gate. Kay?"

Huh? What is she talking about? I know everythong about me. Nag jojoke ba tong batang toh? Anyways bahala siya jan. Ano yung gate?

"The Gate?"  Tanong ko

"Hmmm. The gate to heaven pero bago ka makapunta don you need to walk the stairs first, walang elevator." Sabi niya.

Okay.

How about my old life?
Hindi nila alam na pinatay ako diba? Kailangan nilang malaman.

Wait. Pupunta muna ako kung saan man yung gate na yon.

"Pano ba makapunta sa Gate i mean sa stairs? Para maakyat kona agad."
Tanong ko ulit

"Hindi naman, mahirap i will assist you. Let's Go."
Nagsimula na siyang maglakad at paglabas niya i mean namin.

Woah!

A hallway -.-

At napaka haba niya.

Hindi ko makita yung dulo.

"Okaaaay? Devangel? Left or right?" Tanong oo at tumingin sakanya.

"Straight, illusion." Sabi niya

I was about to ask her kung pano kami didiretso, i nean pader yon.

Pero dumiretso na siya at tumagos.

Okay, harry potter?

Dumiretso nalang din ako at napapikit pa. 

Woaaah. Relaxing feeling.

Minulat ko yung mata ko at..

Eh? Akala ko naman mahihirapan pa kong hanapin yung stairs, nandito na siya sa harap ko.

And feeling ko super mapapagod ako sa pag akyat.

Hooooo!

I still have a long way to go!

———————
Chapter Two End

A/N:
Hey Pips! After so many yearss, ngayon lang nag update tapos ganto pa kaikli. Ops ops, actually naka stock dito tong chapter two kaya naisipan ko nalang na iupdate plus announcemeent na din.
Ililipat ko nalang tong story sa isa kong account,

Account username: Unbreakablemiii


Ciao!

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Mar 21, 2020 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Time LeaperTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon