No Name -Miraculous-

19-

Marinette

Bayan Mendeleiv konuşmaya başladı:

-Çocuklar.

Kimse onu dinlemediği için sesini yükseltti:

-Susun!Haberiniz olsun diye söylüyorm dersteyiz şu an!

Sınıftaki uğultu ve fısıldaşmalar kesildi ve bayan Mendeleiv devam etti

-Bu,yeni sınıf arkadaşınız Maya. Maya boş bir yere geç.

-Tamam öğretmenim.

Sesi çok az çıksada çok ince ve tatlı bir sesi vardı.
Vee sınıftaki tek boş yer benim yanım olduğu için yanıma geçti.
Bayan Mendeleiv'i kızdırmak pek iyi bir fikir değildi o yüzden onunla ders bitiminde tanışabilirdim.

Saçma formüller ve denklemlerle imtihanım 40 dakika sonunda yok oldu!Çünkü kimya tek ders!Ben bayram yaparken aklıma Maya geldi
Hafifçe ona çaktırmadan onu izlemeye başladım.Eskiz defteri tarzında bir deftere bir şeyler çiziktiriyordu.Tabii benim için bu kaçırılmayacak bir "arkadaşlık" fırsatı;

-Merhaba,ben Marinette.

Kız irkildi ve bana döndü

-I...B-bende Maya.Zaten biliyorsundur.

Hafifçe gülümsedi.Ama konuşmayı sürdürmem lazımdı yoksa kalıcı bir arkadaşlığımız olmazdı

-Sende mi çizim yapıyorsun?Sakıncası yoksa...bakabilir miyim?

-A-Tabiki.

Sanırım biraz utanıyordu.Eskiz defterini bana uzattı

-Pek iyi çizimler değil ama...

Yanıt vermedim ve defterin ilk sayfalarından itibaren çizimlere göz gezdirdim.Çizimler kusursuzdu ama hepsinde tek bir kişi ele alınmıştı;Ben!yani Uğurböceği.

-Bunlar büyüleyici. Ama neden Uğurböceği?Yani neden sadece o?

-Bende bilmiyorum.Ama ilham geliyor ve...n'oluyorsa Uğurböceği'ne dönüşüveriyor.

-Bence sende ilhamdan daha fazlası var.Çok gerçekçi sanki önünde Uğurböceği'ne bakıp yapmışsın gibi!

-Ne gibi?..

-Yetenek.

Biraz kızardı.

-Teşekkürler...bu arada ben hiç canlı olarak Uğurböceği'ni görmedim.

-Ne?

-Ben şehir dışından geliyorum.Onu sadece haberlerde ve bir de...Ladyblog'da görebiliyorum.

-Vay be!O zaman senin için çok daha zor oluyordur.

-E-evet.Biraz.Ama artık umarım bir kez bile olsa onu görürüm.

-Şüphen olmasın.Ha bu arada bende bir şeyler çiziyorum ama tabii benimkiler çoğunlukla tasarım.

Elimi çantama attım ve kalın bir o kadar ağır ders kitaplarının arasından çizim defterimi çıkardım.Ona uzattım o arada bende onun kalan resimlerine baktım.

Defteri yukarı kaldırıp;

-Marinette,bunlar harika!

Dedi.

-Beğenmene sevindim.Seninkilerin yanında biraz tecrübesiz ama...

-Ne?Hayır,hayır tabiki de!

Günümün böyle güzel ve eğlenceli geçmesini beklemiyordum.En azından yaşadıklarımın bir kısmını kabullendim.Aslında her zaman Kediciğimi düşünüyordum ama kimsenin çakmaması lazımdı o yüzden içimden ağlıyordum...zaten ağlarsam yüzümdeki 1 kilo fondoten akacağı için bu yaraların ne olduğunu açıklamam gerekirdi ki bunca zahmete hiç gerek yok.Okul bitti ve Maya'nın evinin çok yakın olduğunu öğrendim belki bu sorunlar çözülünce ona gidebilirim.

Pastaneye geldiğimde kapı kilitliydi ama içerden bir takım sesler geliyordu çoğunlukla cam ve plastik sesleri

-Anne?!

Ses yok ama plastik sesleri gelmeye devam ediyor.Sonra bir uğultu duydum;

-Tom!Kapıyı açabilir misin?

Bir-iki dakika sonra babam bana kapıyı açtı

-Kapıyı neden kilitlediniz?

Annem mutfaktan bağırdı;

-O kadar zaman işler yüzünden bir türlü görüşemedik ama sen kapıyı neden kilitlediğimizi mi soruyorsun?!

-İçeri gel,Marinette.

En azından babam normal karşıladı.
Direk odama çıktım ve arkamdan söylenmelerine kulak asmadım.[(Sonuçta ne olabilirki)dedi ve ailesi öldüü znxsxakn]

Pek ekşın olmadı ama sonraki bölümde olacakkk.Çok şey ortaya çıkacak ama tabii hangi bölümde olur bilmiyorum daha çok uzatabilirim😁

Günde 2 bölüm attım ilham fışkırıyor resmen xd

Herşey dahil 487 kelime