BİRİNCİ BÖLÜM İLE SENİ BEKLERKEN YAYINDA.. :D İKİNCİ BÖLÜM YAKINDA GELECEKTİR :D UMARIM BEĞENİRSİNİZ VOTE LERİ EKSİK ETMEYİN LÜTFEN :))
DEFNE KESKİN
"Lanet olsun! Lanet olsun!"
Odamda bağırış çağırışlarıma son hızla devam ediyordum. Bir tür sinir terapisi gibi.Annemle yaptığımız kavgalar artık farklı bir boyuta geçti. Eskiden o bana bağırıp çağırsa bile ben ona sarılıp onu öpüyordum .Ama adı üstünde eskiden... Artık ne eski ben varım ortada ne de eski hayatım. Nasıl eski benliğime dönebilirim ki? Yaşanan onca şeyden sonra ...
O günü o dakikaları o sahneyi daha dün gibi hatırlıyorum. Annem beni okulumdan almaya gelmişti.Halbuki genelde babam gelirdi.Yağmurlu kasvetli bir hava vardı. Sanki olacakları haber verir gibiydi.Annem ile eve geldiğimizde evde biri vardı. Hayır biri değil, birileri.Yukarı kata çıktığımızda yatak odasından boüuk boğuk konuşma ve gülüşme sesleri geliyordu. Kapıyı açtığımda nerden bilebilirdim ki artık hiç birşeyin aynı olmayacağını. Babamla resmen sürtüğe benzer bir kadını beraber yakalamıştık . Hemen arkamda duran annemde bu olaya benle beraber şahit olmuştu. Babamın yüz ifadesi ise daha dün gibi aklımda. Şaşırmış görünmüyorsu. Sanki... Sanki bizi bekliyor gibiydi. Bilmiyorum. Daha sonra babam eşyalarını toplamaya başladı. Ne olduğunu anlayamadım bir an.Sonra gerçek bir kurşun gibi beynime saplandı. 'Babam bizi terkediyordu.'
Kavga etmeye başladılar. Ben bir köşede durup şaşkın ve korkmuş bir şekilde onları izliyordum. Annem bağırdı. Babam bağırdı.Babamın ağzından sonsuza kadar unutamayacağım şu sözler döküldü:
" Artık sizi istemiyorum. Ne seni ne de onu istiyorum. Beni daha tatmin edecek bir hayat kurmaya gidiyorum. Hoşçakalın!"
Sanki normal bir konuşma yapıyormuş gibi söylemişti bunları. Soğukkanlılıkla. Hayır. Hayır. Benim babam böyle biri değildi. Kendi hayatını tatmin edecek diye bizi bırakmazdı. Annemi aldatmazdı. Anneme aşıktı! Biz mutlu bir aileydik. İmrenilecek bir aile. Bunların bir açıklaması olmalıydı. Olmak zorundaydı. Sonra gitti.... Ne benim yakarışlarımı ne de annemin ağlamasını umursadı . Gitti ve bir daha geri dönmedi.
Şu an annemle beraber yaşıyoruz. Maddi açıdan bir sorunumuz olmadı. Zaten babam gitmeden önce şirket sahibiydio gittikten sonrada annem dedemin holdinginde çalışmaya başladı . O açıdan bir sıkıntımız yok. Ama ya manevi açıdan? O gün bizden çok şey kopardı. En önemlisi annemle ilişkimizin içine etti. Aynı evde yaşayan iki yabancı gibiyiz. Konuştuğumuzda ise kavga ediyoruz bugün olduğu gibi. Kavgalarımızın konusu belli.Benim hala babamı beklemem. Geleceğini biliyorum .Bize anlatmadığı şeylerin olduğunu biliyorum. En önemliside o bakışları biliyorum. O bakışlarda endişe vardı....
