Çöküntü

Göç eylemek...!

  Belki doğamız veya beceriksiz yanlarımızın bizi iteklediği bir sorun olarak beraber yaşamaktayız.Öteki'nden bağımsız ve özgür olma isteğimiz de aslında bizim birlikteliğimizin en güzel göstergesidir.İnsanoğlu varoluşsal veya yaratıcı bir gücün elinden de olsa bu lanetlenmeyle yüz yüze gelmeye devam edecektir.Bazan bu durum öyle çekilmez olur ve kaçmak isteriz.Hep bir öteki unsur vardır gerekçe olarak ama esas kaçtığımız 'ben' düşüncesidir.Kimi zaman bir aşk,iş,korku,intikam güdüsü bizi tetikler ve fısıldar kulaklarımıza; yola çıkmak kaçınılmazdır artık.Durduramadığımız akıla kendimizi kaptırırız ve arkasından başlar macera "iyi yolculuklar" diyen ve arkaya bakan olmaz bu seyahatte çünkü artık yola düşülmüştür ve anlamak mümkün olmasa da akıp gider yolcu yoluna...
Sırt çantasında özlem, yaşama isteği ve arzular vardır.Bir başkası olamayışın verdiği bu sancılığı esaret,kopulmaz bir tutkunun başlangıcını oluşturur.Kişinin artık anlamaktan çok yapmaya ihtiyacı vardır.Tüm bunların sebebi aslında hiç önemsiz de olmayan sosyal yaşantımızın verdiği bir faydadır.Belki de  tüm yalnızların şanslı olduğu husus bundan başkası değildir.Olduğu yerde olamamak,bulunamamak,tutunamamak yeni bir yolculuğu başlatır.Anlaşılmayandan öte bir kimliğe bürünmek için bir şeyleri anlamak isteyen zihin ve buhrana uğramış istekler beraber yolculuk eder bu seyahatte ve yol nereye uzanırsa uzansın başı önünde eğiktir yolcunun.Sırtında ki yüklerinatmaya başladıkça; bir umut saçan güneşin ve kaçarak uzaklaşan bulutların farkına varır hele de bir dik durduğunda o başı öne eğdirmek artık kolay değildir.Yolcunun yolunda olduğu yerdir tam orası.Yorgunluğun adının bile geçmediği istasyonlardır duraksadığı noktalar.Artık pek düz olmayan bir yol çizen takiptedir.Yürümeye devam eder usulca...
  Toplumun hiçleştirmeye çalışmalarından uzak ve anlamların artık pek bir şey ifade etmediği bir huzurlu nefes kadar kısa belki ama yürümeye değer bu yolculukta, yolcu yanında birilerini bakmaz.Birisi olmamızı bekleyen ve kimliğimizi inşa eden toplum artık özgürlüğe tecavüz edemez hale gelir.Yol boyu gözüken insanlar artık eşyalar kadar donuk ve cisimsel gelir gözlere.Ufkunu göğe dikmiş yolcuya zaten başkası da yaraşmazdı.Sancılı bir hayatı terk edip artık kendi acılarını kendi eliyle dindiren biri olabilirsin eğer güneş gözlüklerinin altında kiralık oyuncu gibi yaşamaktan vazgeçebilirse kişi kendisi olmayı neden başaramasın?