ยามเช้าอันสดใส ท้องฟ้าปรอดโปร่ง แดดส่องแสงเบาบางเย็นสบาย ณ บ้านเพียรพิสูจน์ สตีฟอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์สีซีดตัวเก่าสำหรับใส่ทำงาน ในมือถือเสื้อคลุมเนื้อบางลายสก็อตสีน้ำเงินเข้มกับหมวกแก๊ป เขาเดินจากที่พักไล่ไปตามทางเดินหินที่เชื่อมจากห้องส่วนตัวไปยังห้องอาหาร ผ่านสนามเขียวขจีที่มีคนงานกำลังกวาดใบไม้เป็นประจำทุกเช้า ชายหนุ่มยกมือไหว้คนงานอาวุโส พวกเขารับไหว้พร้อมเอ่ยทักทาย เดินผ่านมายังเรือนรับรองพบว่ามีร่างใหญ่ของนายหมีลูกน้องคนสนิทนั่งรออยู่ก่อนแล้ว ก่อนเวลานัดเสียอีก
“กินข้าวหรือยังวะ?” ร่างสูงว่า รับไหว้นายหมีที่หันมายกมือไหว้
“ยังไม่ได้กินจ้ะ” ยิ้มแหยตอบ เพราะเมื่อเช้านอนตื่นสาย กลัวว่าจะไม่ทันเลยรีบมา
“อ้าว ไม่กินแล้วจะมีแรงทำงานหรือไง? มากินด้วยกัน” นายหมีพยักหน้าขอบคุณ เดินตามสตีฟไปยังห้องอาหาร ชายหนุ่มยกมือไหว้สวัสดีหญิงวัยกลางคนที่กำลังจัดเรียงสำรับกับข้าว
“สวัสดีจ้ะเจ้านาย” ป้าแนทยิ้มรับ หันไปรับไหว้เจ้าของบ้าน แล้วกล่าวทักทายนายหมี
สตีฟนั่งลง ตรงหน้าเขาเป็นข้าวต้มกุ๊ย กุ้ยช่ายขาวผัดไข่ใส่เต้าหู้ ผัดยอดฟักแม้ว ต้มยำไข่ปลา และ...คะน้าหมูกรอบ ร่างสูงมองอาหารอย่างสุดท้ายในจาน กำลังจะอ้าปากถาม แต่ป้าแนทเอ่ยขึ้นมาเสียก่อน
“คะน้าหมูกรอบ..ทำเผื่อคุณโทนี่จ้ะ” ป้าแนทว่า ด้วยรู้ว่าเจ้านายของเธอไม่ชอบทานเนื้อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม หลีกเลี่ยงปัญหาสุขภาพ
“เขาบอกให้ทำเหรอครับ?”
“เปล่าจ้ะ” เธอเว้นวรรค “แต่เมื่อคืนเธอแอบเปรยว่าอยากทานหมูกรอบ” สตีฟเลิกคิ้ว ปกติบ้านใหญ่จะไม่เตรียมเนื้อสัตว์ที่เป็นเนื้อแดงไว้ในครัว เพราะเขาไม่ทาน นี่แสดงว่าป้าแนทต้องให้แม่ครัวจากโรงครัวคนงานเตรียมทำหมูกรอบไว้แน่...เพียงเพราะอยากตามใจแขกคนใหม่ของบ้าน
CZYTASZ
วิสกี้กับน้ำพริกปลาทู ( au stony )
Fanfictionโบราณว่า 'อยู่บ้านท่าน อย่านิ่งดูดาย' แต่ถ้า 'อยู่บ้านหลายชาย' คงนิ่งได้...ไม่เป็นไรหรอกมั้ง?
