Saç tellerimdeki sayısız boşlukları saymam için zamanım yoktu. Beni aradığın sokakları karış karış gezdim belki göz çukurlarımda. Neden umrunda değildim güneşin, yani senin. Sen, kalbimin tanımlayamayacağı güzelliktesin. Bu kadar avare isem sebebi senin gülüşünle sarhoş olmam. Deliksiz uykuya daldığım zaman mezarlıktaymış gibi yapayalnız hissettim, saçlarımı okşamadığın için.
Bana en büyük mükâfat sanırım görebileceğim bir yerde olmandı. Kusura bakma biriciğim, senden vazgeçmek, uçurumun kenarında ölümden caymak kadar zor bir şey.
Son nefesimi ellerinde teslim etmem kadar imkansız, tabutların ikimize sığmayacağını bilmem kadar çaresiz bir boşlukta düşmemekte zorlanıyorum. Güller içinden sana ulaşıp kalbimi teslim etsem de sen bunu hediye sanıp kabul etmedin. Hayır! Bu bir hediye değildi, benim her şeyimdi.
