Bilinmeyen Sevgilim: 1. Sezon

Bölüm 23 Final...

   Bundan öncede söylemiştim Eğer hikayeyi yazmaya devam edersem kitap kitap yazıcam yani seri olacak. Bu Başlangıçtı. Yorumlara göre serinin 2. kitabı ASIL YOLCULUK olacak umarım hikayemi beğenmişsinizdir....

Yun ağzından

  Pankartı kaldırdığımda  Kai nin görmesi için resmen rahibe olmaya aday olacak duruma gelmiştim. Hadi gör be Kai hadi bee. Kai bu tarafa baktı. Ama hayranlar sayesinde benim pankartım pek gözükmüyordu. Pankartı indirdim. Yoon gi bana ne oldu bakışı atıyordu.

Ben: Görmüyor musun? Hayranlar sayesinde benim pankartım pek gözükmüyor. off

Yoon: Bin omzuma

Ben: NE!!

Yoon: Atla beybisi. Çok şişman değilsin taşımak benim için pek sorun olacağını zannetmiyorum. Hem omuzlarımın üzerinde daha iyi gösterirsin.

Ben: Ama Yoon oppa

Yoon: Atla

     Yoon önüme çöküp omzuna binmemi istiyordu. Aslında iyi fikir olabilirdi. Konser olduğu için insanların garip karşılacağını düşünmüyorum. Yoon kalkınca kendimi sahnede gibi hisssetim. İşin iyi tarafına bakın Kai beni farkettmişti. Elmki pankartta yazanı okumuştu belli. Çünkü ölümcül gülüşlerinden birini fırlattı. Kai bana bakıyordu. Beni sorarsanız o  hari heryere. Konserdeyim sahney,i değilde indanları izliyorum. Yok mu bana alkış? 

Yoon: Lan sevgiline baksana omzumu çökertiyorsun

Ben: Ha?

Yoon: Ne annesi kaybetmiş çocuk gibi etrafına bakıyorsun. Aha bak annen sahnede?

  

   Yok artık annem sahnede mi? Sahneye baktığımda Exo gösterisini bitirmişti. Sunucu geldi. Bir dk Yoon annemin geldiğini öylesine söylemedi mi? Anne!! YAH!! üzerinde dün giydiğim elbise var. OMMA!!!!!!!!!!!!!! yaktım seni. Yoon gi de şaşırmış olmalı ki o da sahneye garip garip bakıyordu. Yoon yavaşa eğildi. Bende omzundan atladım. 

Yoon: Annenin orada ne işi var?

Ben: İnan bilmiyorum.

Yoon: Annen senin bu kadar güzel miydi?

Ben: YOON Gİ!!

    Yoon bi anneme bakıp bir de bana bakıyordu. Bir daha, bir daha, bir daha...  Tabi bendeli mallık kimsede olmadığı için o kafasını sahneye her çevirişinde yokat vuruyormuşuum gibi yapıyordum. Tabi o görmeden elimi indiriyordum. Sonunda Yoon elimi yakaladı. 

Yoon: Sana bir şey söyleyeyim mi? 

Ben: Ha?

Yoon: İnsan ol insan. Annene hiç benzemiyorsun.

Ben: Ben babamın kızıyım oğlum. 

Yoon: Ona ne şüphe. Hadi gel Kulise doğru gidelim eğer sevgilin akılıysa senin kulise geliceğini düşünürde bizi içeri alır. 

Ben: Valla benim buradan eve gitme düşüncem vardı taki annemin üzerindeki elbiseyi görene kadar. 

Yoon: Evet çok güzel annenden al