KÜÇÜK DELİĞİN ARDINDA

1.Bölüm

SOPHİA'NIN RESMİ MEDYADA İYİ OKUMALAR:

Benim adım Sophia.Şurdan başlayalım;ben 18 yaşında bir kızım.O gün erkekli kızlı dolaşıp oynayıp eğlenmiştik.Günün nasıl olupta bizi bu kadar berbat edebileceğini hiç düşünmemiştik.Çünkü o gün çok eğlenmiştik ve elimizde herşey vardı.Özgürdük,birbirimizi takmama gibi bir lüksümüz vardı.

Şimdi nerdeyiz bilmiyorum,ama şundan eminim eğlenebilecek  bir şey yok,özgür değiliz ve birbirimizi takmak zorundayız.Ailelerimiz yanımızda değil.Yapayalnızız.Aslında 16 kişiydik ama  Calanthe ve Issac götürüldü şimdi onların nerede olduklarını da bilmiyoruz.Geri dönmediler ama götürenlerin onları serbest bıraktığını zannetmiyorum.Bizi buraya getirmelerinden beri nerdeyse bir buçuk hafta oldu.Getirdikleri yerin nerede olduğunu,adresini bilmiyoruz ve getirdikleri yer büyük ihtimalle yer altında.Tam bilemiyoruz çünkü her yer tahtalarla kaplı.Sadece kuru ekmek ve su veriliyor bize.Çok soğuk burası birbirimize sarılarak geçiştiriyoruz.Çoğunlukla uyuyoruz.Kapı felan yok, bizi nereden soktular buraya çok merak ediyorum.Su ve ekmek çok küçük bir delikten veriliyor.Verilen delikten bazen bakıyoruz ama hiçbirşey görülmüyor.Eğer gerçekten düşündüğüm gibi yeraltındaysa burası bir tünel  ve sadece bu oda yok, çünkü sesler geliyor.Sadece ben duymuyorum bu sesleri arkadaşlarımda duyuyor.Hergün en az iki çocuk getiriliyor.

Birgün biz uyurken yanımıza küçük bir kız getirilmiş.Kız yedi yaşındaydı ve ağlıyordu.Bizimle neredeyse iki gün boyunca konuşmadı ve sadece ağladı.Belli oluyordu ailesini çok özlediği.İkinci günün sonunda sustu ve bize nerde olduğumuzu sordu.Gerçekten bilmiyordukve ona da öyle söylemiştik.Ona buraya nereden girdiğini sorduk.Ama o da bilmiyordu bizim gibi bu sert tahta kaplamaya düşerek uyanmış ve kendini bu odada bulmuştu.