Opa ik ga uit huis zegt Naltharion. Oké maar niet te laat thuis komen en kijk uit voor de trollen! Roept zijn opa. Naltharion zij; dat komt wel goed. Naltharions moeder en vader zijn overleden door de wezens onderin daarom heeft Naltharion alleen nog een opa. Zijn oma is dood gegaan door ouderdom. Naltharion rent op weg naar Dengino. Onderweg ziet hij onder zich een paar trollen en die schreeuwen naar Naltharion. Aaaaah! De trollen proberen omhoog te klimmen. Het is nu of nooit denkt Naltharion en hij rent zo hard als hij kan ugh ugh. Eenmaal bij Dengino aangekomen vraagt hij aan hem; Dengino waarom leven er monsters hier in Wyvern? Dat hoef jij niet te weten zegt Dengino. Kom op zegt Naltharion ik moet het weten! Oké oké ik vertel het wel. Ooit waren hier in Wyvern geen enkele monsters. Er was vreden en iedereen kon doen wat die wou doen, maar er was altijd een gebied wat Sulfiron Spire heten. Daar staat het kasteel van de ondoden.
Kasteel van de ondoden
Het kasteel was al eeuwen dicht dus konden er ook geen monsters uit komen tot dat er een iemand was die zo dom genoeg was om hem open te maken. Zijn naam was Erak. Toen Erak het kasteel open deed werd meteen een ziel in hem opgesloten die hem vervolgens overnam. Erak is nu de koning van de monsters en probeert mij Dengino dood te maken. Maar waarom probeert hij u dood te maken Dengino zegt Naltharion. Erak probeert mij dood te maken omdat ik leven geef. Leven geef? Zegt Naltharion. Ja ik geef leven aan heel Wyvern zodat er altijd planten, bomen, dieren, fruit en groenten blijven komen zodat de mensen en de dieren genoeg eten hebben. Erak wil heel Wyvern veranderen in zijn koninkrijk. En dat moeten wij verkomen. Het is all best laat ik denk dat je naar huis moet gaan zegt Dengino. Ja ik ga naar huis zegt Naltharion. Eenmaal thuis roept Naltharion ''Opa ik ben thuis!'' Opa zij dat hij maar moest gaan slapen. Naltharion ging slapen maar had rare dromen. Hij droomde dat hij van de berg afviel en dat hij dood ging Door de monsters. Op dat moment schrok hij wakker! Hij kon niet meer slapen. Naltharion dacht: ik ga maar een stuk wandelen. Naltharion ging naar buiten en wandelde in het donker. Even later zij Naltharion in zich zelf ''ik vind dit saai en eng ik ga maar naar huis". Maat toen hoorde hij 1 troll en 1 goblin praten. Hij keek onder zich en ja hoor hij zag ze. Berijd je maar voor want morgen gaan we de steen stelen zij de goblin. Ja dat word leuk muhahaga ugh ugh. De steen, welke steen? Zij Naltharion. Wie is daar! Er is iemand zij de troll. Dat weet ik ook wel oen maar wie?Zij de goblin. Ze keken naar boven en ze zagen Naltharion. Naltharion schrok aaaaah. Hij viel naar beneden van de schrik.
Aaaaah schreeuwde hij nog een keer. Naltharion rende voor zijn leven. Wat sta je daar nog grijp de elf zij de goblin. Ja ja. En zo rende Naltharion weg gevolgt door een troll en een goblin. Hij is te snel zij de troll, ren dan HARDER! Maar de wezens konden Naltharion niet inhalen en all snel was hij weg. Dit gaat de baas niet leuk vinden zij de troll getreurd. Naltharion rende nog steeds zo hard als hij kon, maar toen kwam hij bij een mysterieus huisje.
Om het mysterieus huisje zat een blauwe cirkel. Zal ik naar binnen gaan dacht Naltharion. Uiteindelijk besloot hij om wel naar binnen te gaan zodat hij kan schuilen. Toen hij in het huisje kwam stond hij verbaast over wat hij allemaal zag. Hij zag Veel oude spreukenboeken hij pakte er een en deed het open. En toen zij een zware stem "wie durft mij open te maken". Naltharion schrok en viel achterover. Wie ben jij? vraagt het boek. Eh ik, ik ben Naltharion zij hij. Hmm Naltharion wat een originele naam zij het boek. Wat ben je? Ik ben een elf zij Naltharion. Gelukkige zij het boek want ik mag geen trollen en kobolden. Pssst ik hoor iemand in dat huisje praten. Neee zij Naltharion we worden gepakt. Naltharion rende naar buiten en zag toen twee trollen. Naltharion kon geen kant op hij was opgesloten. Hahahaha nu hebben we je eindelijk lastpak. De trollen rende op Naltharion af maar toen...
Er gebeurde iets wat Naltharion helemaal niet had verwacht!
.......