Zeytin Dalı Harekatı

3.Bölüm

Ben Zeytin Dalı Harekatında savaşmaktan onur duyuyordum.Bir yandan da burada yaşayan halk için üzülüyordum.Savaş esnasında siviller ve çocuklar etrafta geziyordu.Biz bu sivillere karşı çok hassas davranıyorduk.Burada yaşayan halk da çok üzülüyordu çünkü teröristler onları zorla kendi aralarına almaya çalışıyordu veya bu insanlardan canlı bomba yapıp bize tuzak kuruyordu.Bu insanların üzüldüğü birşey de yaşadıkları ülkede savaş çıkmasıydı ve teröristlerin kendilerini katletmesiydi.Biz bu masum halka elimizden geldiği kadar yardım ediyorduk.Onlar bizi görünce çok mutlu oluyorlardı biz de onları görünce çok mutlu oluyorduk.Çünkü onlarda müslümandı bizde müslümandık.Bu savaşta şu ana kadar hiç şehit vermemiştik ve Allahın izniyle bu savaştan hiç şehit vermeden çıkacaktık.Kalleş teröristler ise ağır kayıplar veriyordu ve bu teröristlerin cesetlerini iş makinalarıyla gömüyorlardı.Ben ve bütün kahraman askerler bu savaşta mertçe savaşıyorduk.Bu çatışmalar karşısında kalleş teröristler arkalarına bile bakmadan kaçıyorlardı.Ele geçirdiğimiz yerlerde birçok silah ele geçiriyorduk.Bazen de mayın tuzakları buluyorduk.Ordudaki bomba imha uzmanları bu mayınları 1 veya 2 dakikada imha ediyordu.Sonra da biz mertçe çatışmaya devam edip teröristlere darbe üstüne darbe vuruyorduk.