Questionnaire

pangalawa

December 3 8:46 am train station

sa gitna ng subway ng station ng tren. sa tabi ng riles ng mabibilis na tren. maliwanag pa kay mozart na nagmumula sa headset ko ang sinabi niya.

"Are you human Meij? Cause I'm not."

is he... serious...?

im so confused i cannot move. ano to? prank ba to? ang galing nyang artista. tumingin ako sa relo ko. malelate na ako. tumingin ako sa mukha nya. fixed ang tingin nya sa akin na parang this is more than a prank.

" anong gusto mo?" sabi ko na wala paring emosyon.

"i need you to help me. i want your world." he said without any pangingilo sa mga pinagsasasabi nya.

tinanggal ko ang headset ko. i need to handle this. this creep is starting to really pissed me off.

"okay. how can i help you?" sabi ko nang walang kaabog-abog. might as well na sakyan ko na lang ang trip ng taong to. im too tired to play his game.

"Really??? you'll help me? ganun na lang yun? woah! iba ka nga talaga. haha"

His eyes started to light up again. Mabuti na lang at hindi na sya ganun kacreepy.

May isa't kalahating hakbang mula sa kinatatayuan ko at kinatatayuan nya. isa't kalahating minuto na lang rin at malalate na ako. i need to act fast. i need to finish him fast.

kumuha ako ng papel sa bag ko at sumulat ako ng isang imposibleng adress para dun na lang kami magkita mamaya. 

"here. pumunta ka dyan mamaya. late na late na ako at hindi ko gusto ang nalelate. kanina pa tayo nakatayo dito at nakakaabala na tayo sa mga sasakay sa tren."

"it's 8:54." sabi nya sabay smile. i got confused na naman. napalingon ako sa likod ko to check kung meron dung orasan. bakit alam nya ang oras e hindi naman sya  tumingin manlang sa cellphone nya. nevermind. isinuot ko ang headset ko at naglakad na ko papalayo. sa wakas. another battle won.  im walking really fast pero im also making sure na hindi nya ko sinusundan.

" okay. i'll be here! see you later Meij!" he shouted jolly. yung mga ganitingb sitwasyon ang talagang mapapailing ka na lang.

9:15 am SGU (school ni Meij)

"i'm sorry im late. i had an accident."

anong magagawa ko. hanggang sorry lang naman ako. since im in my second year in college, habit ko pa ring pumasok ng maaga. 

"it's a first! okay lang Ms. Maria. take a seat. " said my professor. habang papaupo na ko, i saw the two girls na kasakay ko kanina. himala yata. hindi nila naipagkalat yung lalaking kausap ko kanina. normally kasi, palaging big deal sa kanila pag may kausap ako, lalo na kung lalaki. hmp. baka nilalagnat sila.

"Ms. Maria got the highest grade in our Philosophy essay last week. Meaning she will be  our college representative for next month's debate about the existence of man.  good job Ms. Maria"

"may bbago ba? indi ko na nga masyadong inisip yung tanong kasi alam kong si Meij naman talaga ang ipanglalaban?"

"oo nga. ginalingan masyado nyan. kaya tingnan mo. haggard na haggard na agad. "

i can hear clearly. bingi lang ang hindi makakarinig sa mga bulungan ng mga hindi nagmamature kong classmate. pero as i said. i ran out of feelings. hindi na ko naapektuhan.

12:30 pm Train 

every Tuesday, isang subject lang ang ipinapasok ko sa school. the rest of the day, freeday ko na. mas pabor naman sakin kasi unlike sa tingin ng marami sakin, hindi ako mahilig mag-aral. mahilig ako sa scifi movies at maglaro ng videogames maghapon. so yes. paborito ko ang tuesdays.

"You're here. Bilis mo naman." said a familiar voice. i have a photographic memory kaya alam ko kung sino ang nagsasalita. napabuntong hininga na lang ako.

"youre still taking the train. sabi ko naman sayo uncomfortable dito diba?"

i tried all my might to ignore him. 15 minutes lang naman ang station ko mula dito. i can handle him.

"so. this address. turns out, wala naman pala to sa mapa. haha. and they said youre smart. haha"

hindi ako sasagot dahil hahaba lang ang usapan namin. might as well na lumipat na lang ako ng upuan. maluwag naman na kapag tanghali. aktong tatayo na ko ng bigla nyang hinawakan ang kamay ko.

ang alin?

ang kamay ko?

initial reaction, nanlaki ang mga mata ko. its my first time na mahawakan sa kamay. hindi ko alam ang reaction para dito.

"you can't ignore me forever Meij. you cant even run away from me. so stop"

okay. im pissed. naiinis na talaga ako. "okay. ano ang gusto mo?" sabi ko in my usual tone while  thinking of another escape plan.

"Lie. " sabi nya na parang nababasa nya ang isip ko. 

"Lie? I am lying? Pano mo alam? What do I need to do for you to stop annoying me?"

"Im not annoying you. Sabi ko I need your help. Its either hepl me now or avoid me again. At sinasabi ko sayo, mahahanap kita ulit. Your choice."

Tinannggal ko ang pagkakahawak nya sa kamay ko. Sino ba tong taong to? He's now starting to scare me.,

"I cant help. I dont know anyone at busy akong tao. " tatalikod na sana ako but then...

"Another leiienieie Meij.  Alam kong wala ka nang gagawin after class. I know you only have one subject every tuesday and yes. Im saying this to you becauseI know na hindi ka magfrereak out about what im saying though, In any normal situation, kahit sinong sabihan ng ganito ay dapat nagfrefreak out na. But look how calm you are."

He said without bluffing. Nakakunot ang noo nya. Sign that he's also annoyed and slightly desperate.

Bumalik ako sa pagkakaupo. 

"Okay. Tell me how can I help"

"As expected. Akala ko mahihirapan ako sayo. But you turn out to be quite submissive. *wink*

I am studying human brhavior. Pero kakaiba ang behavior nya. Hindi ko magets. I cant really read him. One time he's annoyed and the other he's back to being jolly. I need to observe him. Aano ba siya.

"So paano ako tutulong?"

"Step out of the train. "

"Oo. Im wierd pero hindi ako baliw. This train is moving. " isinuot ko ang headset ko. Walanv patutunguhan ang usapang to. 

Tumabi sya sakin really close. Again. Nagulat ako. Wala pang tumabi ng ganon ka close sakin .what is this man. ? He started to lean towards me. I know this trick. He's trying to intimidate me. I dont look away. 

"You have to know that im not joking.  Youre smart so looking at you this close, alam mong hindi ako nagbibiro. Step out of the train" *smile*

What was that? Seeing him this close which I never done to anyone makes me feel uncomfortable. I looked at his smile. Sino kaya ang dentista nya? Bakit ang ganda ng ngiti nya? Wala din syang tagihawat sa mukha. Maganda rin ang nose bridge nya. I almost want to run my fingers across his nose bridge to know if ge's real.  Lahat ba ng tao ganito ang mukha? I dont know since sya ang first close up look ko.  Tiningnan ko sya sa mata. His eyes are not like mine. Its... blank... its like a pitch darkness in his eyes. Walang glow... almost... parang wala syang soul.....