KARANLIK

Bu benim ilk hikayem yorumlarınızı bekliyorum.

Her zaman gelecek denilen kıyamet yavaş yavaş yaklaşıyordu. Diziler , filmler , kitaplar gerçek oluyordu.varlığını bildiğimiz fakat göremediğimiz cinlerle insanlar kanlı bir savaş içindeydi.Cin ordusunun başında Cann vardı onlar hep ele geçirmek isteedikleri insanlarla bu sefer savaşıyolardı. Çocuk kadın demiyor çok vahşi bir şekilde katliam yapıyorlardı.Çaresiz insanların tek çaresi dua ydı artık.Türk devleti bu birime UMUT adını verdi.UMUT birimi özel askerlerden oluşmuyordu çünkü kurşunların hiçbir önemi yoktu daha farklı yöntemler vardı kurşunların için barut yerine kuvvetli sureler ve dualar konuluyordu.Bıçakların üzerine ALLAH'ın isimleri dualar işeniyordu.Fakat herşey bunları kullananlarda bitiyordu cinler artık insanları ele geçirmiş bedenlerine girebiliyor ve dünya için insanlarla savaşıyorlardı.UMUT birimi A timi ve B timi olarak ayrılıyordu her bir tim 500 kişiden oluşuyordu. Her farklı şehirde farklı isimlerde birimler kuruluyordu.İstanbulda Umut Birimi vardı.A Timi avrupa B timi anadolu kıtasında görev yaparak daha iyi biçimde kontrol sağlıyordu. A timinin başında Onur vardı onur aslında bu işleri küçüklüğünden beri merak etmiş araştırmış konusu bu olan bütün filmleri izlemiş akşamları korkudan gözüne uyku girmeyen hatta bu korkuyu atlatmak için uzman psikologlardan yardım almış birisidir.B timinin başında Vural adlı Eski Bordobereli bir asker vardı onura göre daha korkusuz gözü pek ve cesur biriydi Bu olaylardna önce terör saldırılarında arkadaşlarını şehit verdikten sonra akli durumu biraz kötü olduğu için askeriyeden uzaklaştırılmıştır.

Savaş insanların umduğu gibi gitmiyordu  sadece yeryüzünde savaş yoktu gökyüzündede cennet ve cehennem birbirine girmişti. Tabi insanlar bu savaşta yalnız değildi. Gökyüzünden melekler geliyordu fakat cinler daha çoğunluktaydı. Tabi bu savaş her zaman devam etmiyordu cinler bazen geri çekilip 1 ay boyunca saldırmıyolardı bazen 1 gün geri çekilip hemen saldırıyolardı . Ele geçirilmeyen İnsanlar duvarlarına yazılmış dualar ve simgeler olan Metris cezaevine getirtilip güvenliği sağlanıyordu.

Onur bu savaşta sevdiklerini yitirmişti geriye sadece tek yeğeni kalmıştı.Onu korumak için herşeyi yapmaya hazırdı onur  diğer insanlar gibi metris cezaevi ve başka devlet tarafından korunan binalarda kalmıyordu ailesiyle yaşadığı evde kalıyordu.Kendi Çabalarıyla duvarlara simgeler ve dualar yazmış bodrum katına bir cephanelik hazırlamıştı yeğeniyle birlikte bu evde kalıyordu. yeğeni yiğit 5 yaşındaydı bu yaşta savaşın sorumluluğunu almış hiç oyuncağı olmamıştı.Ailesinide kaybedince te kvarlığı amcası kaldı.Amcası ona baba kardeş arkadaş ve komutanı gibiydi onur boş zamanlarda kendisini eğitiyordu.

Cinler saldırıyı çekeli 2 hafta olmuştu.Onur göreve gitmek için her zaman hazırdı fakat hala saldırı başlamamışlardı saldırıyı çektiklerinde insanlar rahat nefes alıyor yiyecek ve barınma ihtiyaçlarını gideriyorlardı.Onur paketinde son kalan sigarasınıda yaktı evinin penceresinden zifiri karanlığı izliyordu neden bu savaş başlamıştı hep düşünüyordu savaşın başladığını bir tek melekler cinler şeytanlar biliyordu fakat melekler sadece savaş esnasında yeryüzüne inip sadece savaşıyorlardı şuana kadar hiç insanlarla iletişime geçmediler insanlar kendilerini ateş hattında bulup savaşmaya başladılar.

Bunları düşünürken sigarasınıda bitirmişti.Aşağıdan bağırış ve çığlık sesleri geliyordu.sigarasını söndürmeden elinden atıp aşağı indi indiğinde ortam vahşet alanıydı yeğeni ilk kez amcasının emirlerini çiğneyip dışarı çıkmış ve birün denen cin tarafından öldürülmeye çalışıyordu onur o sırada her zaman yanında taşıdığı bıcakla hemen cinin üzerine atıp cini öldürmüştü fakat çok geçti cin yiğitin boğazını kesmişti.Onur yiğiti öyle görünce gözyaşlarına boğuldu ve o andan itibaren yemin etti cinin mensup olduğu kavimi yok edicekti ve bıçağınıda yiğit adını verdi ettiği yemini hiçbir zaman unutmamak için..

Devamı Gelicek :)