Chapter 2

145 1 0
                                    


Ito ang nakakalungkot na parte ng buhay ko. Habang ang mahal ko sa buhay ay namamayapa, naiiwan ako dito sa lupa dala-dala ang alaala nila. Kapag wala na sila'y maiiwan na naman ako mag-isa. Mabubuhay na mag-isa. I wonder if this could be called 'Life'. I was living miserable and even I have a luxurious life, I prefer to be dead.

Nandito ako sa isang high-end bar at lumalagok ng kung ano-anong alak. Ngayon ang araw ng burol ni Pabo and damn, I can't see him even if I want to. It's too risky for me and once na may makakakilala sa akin, I'm done. Back to zero na naman ako. Pablo won't be happy with that so I just keep myself low as much as possible. Bibisitahin ko nalang siya sa ibang araw. Pero... ang lungkot pa rin. Ako nalang ang mag-isa ngayon. Wala na si Pablo and it's hard for me. I want to mourn but I don't have that much time. Gusto kong umiyak sa pagkawala niya pero hindi pwede. Kailangan kong makakita ng kapalit niya kahit na alam kong wala siyang katulad. He's so kind, honest and I don't think I can find a guy like him in these days.

"Last order na po 'yan ma'am. Closing time na 'ho kasi." Nakangiting sabi ni Gio sa akin. It's already 2AM in the morning ng sinipat ko ang relo ko. Lumingon ako sa paligid and I was the only left here. Lumakad ako papunta sa counter kung saan nagpupunas ng mga baso si Gio.

"Then can I have a glass of tequila then?" Nakangiting sabi ko sa kanya.

"Sure ma'am. I'll be serving your last tequila." Bumaling si Gio sa mga nakahilerang alak. Kumuha siya ng isang maliit na baso at inilublob ito sa asin. Kinuha niyang isang bote ng tequila at ng may laman na ang baso ay ipinatong niya ang isang slice ng lemon. He was smiling and before he gave it to me ay nagtanong siya sa akin which I was expecting.

"Alam niyo po ma'am, parang nakita na kita noon eh. Hindi ko lang maalala." Ibinigay niya sa akin ang hinihingi ko at agad kong nilagok iyon.

"Baka marami lang akong kamukhang maganda." I winked at him and he instantly blushed. Teens!

"Siguro nga po. Weird lang kasi. Alam kong hindi kita nakikita dito pero pakiramdam ko nakita na kita dito. Ang gulo 'di ba?" Natawa siya sarili niya. Pinagmasdan ko lang siya habang nakangiti. Good thing was hindi niya ako lubusang naalala. It's just a familiar feeling I guess.

"Magsasara na po kami ma'am. Balik kayo ulit!" Masayang sabi niya. Nang nakatalikod siya ay agad kong tinabig ang baso.

"Oops! S-sorry!" Yumuko ako at kunwating pinulot ang nabasag na baso. Agad naman siyang pumunta doon sa kinaroroonan ko.

"Naku! Ako nalang po diyan ma'am. Baka masugatan pa kayo." Agad siyang kumuha ng walis at ng pupulutin niya sana ang bubog ay hinila ko siya papunta sa akin. I know this place and the camera can't reach this spot.

"M-ma'am?" Nalilitong sabi ni Gio. He was so confused and I was about to laugh with his face right now.

"Oh Gio. You're so naïve but I can't blame you." I cupped his face and I could clearly see his bright red face. Napalunok siya at hinawakan ang magkabilang balikat ko. Tinulak niya ako ng mahina.

"S-sorry po ma'am pero may girlprend ako. A-at... paano niyo po nalaman ang pangalan ko?" nakaupo siya sa sahig at ganoon rin ako. Buti nalang mahina lang ang pagkakatulak niya sa akin.

"Hmmm? I see. Loyal ka sa girlfriend mo. That's... rare." Ngumisi ako sa kanya. "You know Gio, we've met countless times before. You already knew me. I already knew you. You're the breadwinner of your family. Ikaw ang nagpapaaral sa kapatid mo and you support your mother's medication. I was amaze na gumraduate ka. You're a good guy Gio."

"S-sino ka?!" Sigaw niya. Gulat na gulat siya. May halong takot at pagkalito ang mukha niya. Bago pa man siya tumayo ay agad ko siyang sinugod. I grabbed his head and crashed my lips to his. Ilang Segundo pa ay humandusay siya sa sahig ay naumpog pa ang ulo sa isang bar stool. I checked his head at taning bukol lang naman ang tinamo niya. I grabbed my purse and kumuha ng iilang pera. I slide it to his pocket.

"I hope this would be okay for that bump. Poor Gio. Again, I'm sorry." I caress his face and stood up. Inayos ko ang damit ko at lumakad palabas na parang walang nangyari. Of course, I made sure na hindi ako mahahagip ng camera. I did some trick to do that.

Nasa parking lot na ako ng may bigla akong nakita. The guy was wearing a black hoodie with a cap on. Nakasandal siya sa kotse ko and because of the dim lights, I can't clearly see his face.

"So that's what you do to erase their memory of you?" A creepy smile plastered on her face. Yes, the guy was a she. Her voice was the proof.

"Sino ka?" Kalma kong sabi. As much as possible, I should be calm and won't do anything stupid. Alam niya ang ginawa ko or maybe she was guessing and I need to find the truth. She won't get away from me. I need to hold a grip of her knowing this person could destroy me.

"I'm sorry that I caught you doing 'your' business. I know its rude."

"Stop this bullshit 'coz I won't play this stupid game. Who are you?" Tumawa siya na para bang may nakakatawa sa sinabi ko. I know I should hold my horses down pero bigla akong nainis. She was indeed rude as what she said at ngayon ay tumatawa pa siya.

"O-okay. I'm so sorry Miss Jade." Tumayo siya ng maayos. She removed her hood and cap, revealing her face to me. I was completely... stun. She has a small face but it suits her. Her nose was slightly upturned but it was perfect for her face structure. She has a pinky plump lips which was so soft to looked at. And her deep brown eyes, it reminds me of...

"Let me introduce myself. I'm Avery Kai Anderson, Peter Mandig's daughter." Seryosong sabi niya.

"W-what?!"

Love Beyond Eternity (GirlxGirl Story)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon