CEHALET
Bir amaç dedi soranlar bir acayip,
Ben miyim hepsinden bir çare garip,
Aldanışlarla geçen bir ömre sahip,
Ömür dediğim dünyadan muzdarip.
Eline alan tokmağı sallar davul,
Boşa gittiğini bilmez elde bavul,
Sen kendini akıllı san lafa koyul,
Akıllı tacı giydi sen yine muzdarip.
Bir kelamla bir derde sok kendin,
Siyaset dediğine ahmak bindin,
Uğruna dünyanı satıp verdin,
Alan aldı, ahmak yine muzdarip.
Muzdarip bu durmaz ki yerinde,
Öyle bir cehalet ki her deminde,
Kendini haklı görür her ayinede,
Meclise girse millet muzdarip.
Sen oku ilim öğren çabala onca,
Sora sora bulsun seni ahmakça,
İlmin karşısında durup susacağına,
Susmaz cahil, kainat muzdarip.
Akılsız eşşeği salmış çayıra,
Nolcak canım Mevlam kayıra,
Boş kelamlarla bağıra bağıra,
Cahil konuşur, ağız muzdarip.
Değil bana söylediğin sözler,
Susarım senle münakaşam biter,
Cahilin durmayan borusu öter,
Sözünü duyan kulaklar muzdarip.
Makam mevki şan şöhret,
Otur koltuğuna da kendini seyret,
Sana bakan şaşar hayret,
Altında duran koltuk muzdarip.
Bitmez çilesi garip dünyanın,
Nice senden geçti bu kervanın,
Hiçbir cehalet kazanmadı hakkın,
Akıl geldi cahil yine muzdarip...
