vechtlust!

hoofdstuk 4

Die avond zitten we met z'n vijfen aan tafel. Mijn vader, mijn moeder, mijn zus, mijn broertje en ik. We hebben het over alles en nog wat en ik praat vrolijk mee... totdat het onderwerp verandert in wiskunde. "Heb je je cijfer voor wiskunde al terug"? Vraagt mijn vader. "Uhh... nee"! Lieg ik. Esmee kijkt me een beetje boos aan. Ik negeer haar blik en probeer het onderwerp weer om te zetten in voetbal. Ik vertel vrolijk over het kampioensschap, maar ik ben bang dat ik te opgelaten klink dus ik begin te stoppen met praten. En inderdaad mijn ouders kijken me aan alsof ik gestoord ben. Mijn zus weet waar ik mee bezig ben, dus ze stelt aan mijn ouders voor dat ik samen met haar het toetje ga halen. Ik kan er niet tegen op dus ik loop met mijn zus mee naar de koelkast in de kelder. "Waar ben je mee bezig"? Vraagt mijn zus. "Als ze iets aan mij vragen ga ik het niet voor ze verzwijgen". Begint mijn zus geirriteerd. "Alsjeblieft Es"! Smeek ik. "Wat doe jij dan voor mij? Jij doet nooit wat voor mij". Zegt ze kwaad. "Wat moet ik voor je doen dan"? Vroeg ik. "Daar denk ik nog even over na". Zegt Esmee als ze heupwiegend wegloopt met het toetje. Ik loop nadenkend achter haar aan. Als ik bij Esmee in het krijt sta heb ik echt een probleem. Vorige keer moest ik haar huiswerk maken een week lang. Maar daar hoef ik nu niet bang voor te zijn. Want ze wil wel dat het goed gebeurt en ik redt het bijna niet op mijn eigen school.

Toen mijn toetje op was ging ik naar de training, de selectie training. Ik kleedde me om voor de laatste selectie training. Als ik door deze ronde heen kwam zat ik in het team. Ik had meer kans om door te breken. We zouden grote sponsonrs krijgen en het mooiste is nog dat ik gewoon kan voetballen op mijn niveau. Ik hoop zo erg dat ik door ga. Ik pakte mijn telefoon en wilde hem in mijn zak doen. Voordat ik hem pakte kreeg ik een appje binnen van Naomi:

Hey, Sammy

Heeeeeeel veel succes met de selecie en weet dat we er altijd voor je zijn. We love you...

Xxx Naomi en het hele team.

Dat kwam wel even binnen. Nu wordt de druk hoger.

Ik zette mijn fiets in de stalling van de club en liep naar het clubhuis om een nummer te halen. Ik kreeg hetzelfde nummer als vorige keer. Toen ik het clubhuis uitliep kon ik mijn ogen niet geloven... heel mijn team stond daar met een spandoek: HUP SAM!! Er rolde een traan over mijn wang. Ik weet niet of het uit geluk was of van de zenuwen. Ik viel mijn team om de hals. Ik knuffelde iedereen plat en liep daarna het veld op. Tijdens de training hoorde ik de hele tijd mijn team vanaf de zijlijn schreeuwen. Elke keer als ik scoorde schreeuwde ze net zo hard als op het kampioenschap afgelopen weekend.

Na de training ging ik naar de dug-out om wat te drinken. Ik heb zo hard gerend en mijn best gedaan dat ik me te pletter zweette. De scouts waren nu even naar binnen om te bespreken. De meiden van mijn team kwamen naar me toe om me te overtuigen dat ik goed speelde. "Je speelde nog beter dan je altijd bij ons doet". Zei Sandra enthousiast. "Ik hoop het". Antwoorde ik uitgeput. Toen we even later bij de scout moesten komen ging hij de namen voorlezen. Hij noemde allemaal jongens namen op maar niet die van mij. Teleurgesteld liep ik naar mijn vriendinnen toe maar toen... "Oh wacht! ik ben er een vergeten"! Riep de scout. Ik hoopte vurig dat ik het was ik kneep mijn ogen dicht en kruiste mijn vinger. "Sam Brouwer"! Riep de coach. AAAAAAHHH!!!!!!! Ik rende gillend naar mijn vriendinnen toe. Iedereen omhelsde me.

"Sam wordt de ster, Sam wordt de ster, Saham Saham Sam wordt de ster!'" Zong iedereen vrolijk toen we op de fiets zaten.

Even later plofte ik op de bank neer thuis en mijn moeder had taartjes gehaald. Er stond op: gefeliciteerd Sam! Toen de taartjes op waren zette ik de tv aan. Er was een oud concert van one direction op tv. Ik was niet de allergrootste fan van ze maar de liedjes waren wel super goed. En ik geef toe ze zijn best wel knap. Mijn zus kwam vanaf beneden naar de tv gerend ze ging op de bank liggen en was meteen aan de tv vastgeklampt. Mijn zus was namelijk wel de grootste fan van one direction. "Wie vind jij nou het knapst"? Vroeg ik aan mij zus. "Niall"!!! Duhh!! Riep mijn zus uit. Ik had wel vaak ruzie met Esmee maar soms waren we ook hele goede vriendinnen. Ik pakte een koekje uit de trommel en bood er ook een aan Esmee aan. Maar Esmee was zo verzonken in de tv dat ze het niet hoorde. "Dan niet". Dacht ik bij mezelf. Ik zette de trommel weer neer en richtte me weer op de tv.

Na een week lang een saai leven op school gehad te hebben en 2 keer met de selectie meegetraind te hebben. Is het eindelijk tijd voor een wedstrijd. Ik ben bloednerveus. Ik trek mijn sokken aan en pak mijn tas in. Ik eet mijn brood op en stap op mijn fiets.

Even later op de club aangekomen. Zie ik mijn team al snel staan. Ik loop naar ze toe. "Hey Sam"! Roept de coach. "Hoi". Zeg ik terug. "Nou nu zijn we compleet en kunnen we naar de besprekingskamer". Zei de coach. Hij had een grote plasticzak bij zich. Ik ben benieuwd wat daar in zit. Er kwam een jongen naar me toe. "Zenuwachtig"? Vroeg hij. "Nogal". Zei ik. "Niet doen joh! Ik heb je zien spelen echt super"! Zei hij enthousiast. "Bedankt"! "Ik ben trouwens Fin"! Zei de jongen. "Ik ben Sam". Stelde ik mezelf voor. "Dat wist ik". Zei hij lachend. Ik begreep niet waarom hij lachte maar ik lachte maar mee.

We lopen door de glazen deur van de besprekingskamer. Ik ga zitten en Fin komt naast me zitten. "Nou daar zitten we dan met de nieuwe selectie van AFC. Ik denk dat we een super team hebben! En bij een super team horen ook super pakken". Begint de coach. Hij stopt zijn hand in de plastic tas en haalt er een blauw vest uit. Ook heeft hij een blauwe broek met aan de zijkant een zwarte streep. "Dit zijn ze dan. Vinden jullie ze een beetje mooi"? Vraagt de coach. "JAAAAAAAA". Roept iedereen enthousiast. De coach glimlacht en begint met uitdelen. "Deze is voor Joris, deze is voor Twan..." Ik wacht rustig af tot ik de coach mijn naam hoor roepen. Ik steek mijn hand op en de coach geeft me het pak. Het is een heel mooi pak met op de achterkant in het wit nummer 10 en mijn naam en op de voorkant staat in witte letters de sponsor. "Heeft iedereen zijn pak"? "Ja"! Roept iedereen. "Mooi, dan kunnen we nu gaan warmlopen. Met onze pakken aan lopen we naar het veld. Ik zie meteen dat er al veel meer publiek is dan vroeger. We beginnen met de inloop. Onze aanvoerder Thijs schreeuwt wat we moeten doen. Na de inloop gaan we een balbezitje doen en dan fluit de scheidsrechter dat we moeten gaan opstellen. Ik sta zoals altijd in de spits. Eerst lopen we naar de rand van het 16-meter gebied en gaan in een kringetje staan. "WIE GAAN ER WINNEN"? WIJ!!! WIE GAAN ER WINNEN? WIJ!!! HIEP HOI, HIEP HOI, HIEP HOI"!!!! Jelde we in koor. We liepen allemaal naar onze positie. "Fuuuuut". Mijn eerste wedstrijd in het selectie team gaat van start.

Heey readers,

Sorry, sorry, sorry!!! Het spijt me dat het zolang heeft geduurd tot er weer een nieuw hoofdstuk kwam. Ik had echt totaal geen inspiratie en daarnaast had ik het ook nog eens super druk me huiswerk. Ik ga proberen meer te schrijven, maar ik heb het de komende periode heel erg druk. Dus nogmaals sorry. Ik hoop dat jullie in ieder geval hebben genoten van dit hoofdstuk. Blijf voten en commenten please. Ik vind het altijd super leuk om die comments terug te lezen. Dus blijf me blij maken met leuke comments.

Xxx Lisa

I love you x