Spring Day (Bangtan Boys)

"Taehyung"

"μικρή δεν είναι εύκολο αυτό"
είπε και εγώ στριφογύρισα τα μάτια μου.
"τι έκανε ο μπαμπάς?"
"το μόνο που μπορώ να σου πω, είναι ότι κρύβονται πολλά μυστικά πίσω από την οικογένεια μας"
απάντησε και εγώ ξεφύσησα. Δεν θα μου έλεγε, αλλά όλο και κάπως θα το μάθαινα.

"ωραία λοιπόν...γιατί φεύγουμε όλοι για Seoul?"
"για να σε προστατεύσουμε, από αυτούς τους άντρες που πήγαν να σε πάρουν"
απάντησε. Δεν έδινε πολλές πληροφορίες, οι εξηγήσεις του ήταν αδύναμες και αυτή την στιγμή δεν έβλεπα τον αδερφό μου. Τον πραγματικό μου αδερφό.

"πως ξέρεις αυτά τα αγόρια?"
"μεγάλη ιστορία"
ξεφύσησα για άλλη μία φορά.
"το σημαντικό πράγμα που ήθελες να μου πεις, ήταν πως θα ερχόμουν εδώ και μετά θα φεύγαμε όλοι για Seoul?"
ρώτησα και εκείνος ένευσε καταφατικά. Γέλασα λίγο.
"τι πάει να πει Bangtan?"
ρώτησα και εκείνος φάνηκε να σοκαρίζεται κάπως, που ήξερα το όνομα της μικρής του συμμορίας.

"πως-...?"
"τι πάει να πει Bangtan?"
ρώτησα ξανά, μην αφήνοντας περιθώριο για να μιλήσει.
"δεν μπορώ να σου πω ακριβώς, γιατί δεν θέλω να μπεις στο τρυπάκι αυτό"
είπε και εγώ κοίταξα αλλού για λίγο, πριν τον ξανακοιτάξω στα μάτια του.
"νομίζω πως έχω μπει ήδη στο τρυπάκι αυτό. Ή τουλάχιστον είμαι στην αρχή, για αυτό μίλα"
απαίτησα καιεκείνος πήρε μια βαθιά αναπνοή, μένονταςσιωπηλός για μερικά δευτερόλεπτα.
"είναι μαφία"
μουρμούρισε, ελπίζοντας πως δεν θα το ακούσω καλά. Αλλά εγώ το άκουσα και το μόνο που έκανα ήταν να σοκαριστώ.
"μαφία? τι-...ποιος είσαι και που πήγες τον αδερφό μου?"
"μικρή, ακόμα εδώ είμαι"
"όχι...ο δικός μου Kookie, δεν θα μπλεκόταν σε τέτοια"
είπα, κάνοντας μερικά βήματα πίσω. Άρχισα να δακρύζω γιατί δεν αναγνώριζα τον ίδιο μου τον αδερφό. Λάθος...την ίδια μου την οικογένεια. Λες και ζω σε ένα ψέμα.

"δεν θα μπλεκόμουν σε τέτοια, αλλά όταν ο μπαμπάς έκανε αυτό...που έκανε, έπρεπε με κάποιον τρόπο να σε προστατεύσω. Τα αγόρια τα ξέρω καιρό και ήξερα τι ήταν, αλλά εγώ δεν μπλεκόμουν τόσο. Αλλά τώρα άλλαξε. Πρέπει να σε προστατέψω από αυτούς τους άντρες που το μόνο που ήθελαν από την μικρή μου αδερφή ήταν...ούτε να το σκέφτομαι. Για αυτό και θα σε πάρουμε από το Busan. Μακρυά από αυτούς τους άντρες. Μακρυά από το σπίτι και τον μπαμπά"
είπε και εγώ τον κοιτούσα σοκαρισμένη.
"δεν ήθελα να σου το φέρω έτσι. Ήθελα να σου πω ότι μετακομίζουμε Seoul οι δύο μας με μια ηλίθια δικαιολογία που είχα σκεφτεί, αλλά όλα πήγαν στραβά, όταν αυτοί ήρθαν στο σχολείο και εγώ σε βρήκα στις τουαλέτες, έχοντας κρίση πανικού. Το σχέδιο Α καταστράφηκε και έπρεπε να ακολουθήσω στο σχέδιο Β, μόνο και μόνο για να σε προστατέψω"