Hayat çok garipti.
Bir yerlerden alırken bazı yerlerden de verirdi ama bu olay bende yoktu.
Hayat hep benden alıyordu.
Yumruklarımı sıkıp amcama baktım.Yine her zaman ki gibi söyleniyordu.
"Hep baban seni bu hale getirdi aynı O'sun bir kurtulamadım soyunuzdan"
Sessizce içimden küfür mırıldandım.
Bana asırlar gibi gelen konuşması kesilince kafamı kaldırıp amcama ters ters baktım.
"Bitti mi?"
Amcam bir an şaşırsada kaşlarını çatıp hemen sinirli rolüne büründü.
"Saygısız şey seni!"
Dibine iyice gömüldüm.Bir kulağımı gösterip bağırdım.
"Bak dediklerin buradan bile girmiyor!"
Omzuna çarpıp odama yöneldim.
Her gün bu olurdu.Rutin bir iş haline gelmişti.Amcam ilk önce beni azarlar,o azarlarken ben sessiz kalır susunca da ben bağırırdım.
Derin nefes alıp yatağıma oturdum.
Komodinin üzerindeki resmi görünce direkt ters çevirdim.Annem ve babam vardı resimde.Evet onları çok seviyorum ve onlar için çok üzülüyorum ama hata yaparak ölümlerine yol açmasalardı şuan hep beraber mutlu yaşayabilirdik.
Başımın aniden dönmesiyle tuttum.
Bu aralar o kadar çok oluyordu ki bu dönmeler.
Baş dönmem geçince susadığımı hissettim ve aşağı kata indim.
Mutfağa girip buzdolabını açtım ve içerisinden bir su şişesi çıkarıp kafaya dikerken zilin çalmasıyla tezgâha fırlatarak kapıya koştum.
Kapıyı açınca karşımda takım elbiseli,alımlı 38 yaşlarında bir adam duruyordu.
"Buyurun?Kime bakmıştınız?"
"Ceren bu sen misin?Ne kadar büyümüşşün. En son 8 yaşında görmüştüm seni.Vay be aradan 11 yıl geçmiş az da değil."
"Sen kimsin?"dedim.
İçeriden amcam bağırdı.
"Kimmiş lan gelen söylesene!"
"Beni en son..." cümlemi tamamlayamadan adam içeri ayakkabılarıyla girerek salona geçti.
"Ben Murat" dedi amcam şok olmuş bir biçimde Murat denilen adama bakıyordu.Bu kimdi de amcam hem şaşırmış hemde sinirlenmiş görünüyordu.
Amcam alayla konuşmaya başladı.
"Onca yıl gelmedin.Niye şimdi geldin?Yoksa bizi mi merak ettin canım kardeşim?Ne kadar duygulandım ama!" dedi.
Duyduklarımla bir an afalladım.Ne demek 'Canım kardeşim'?
Murat amcam küçümseyerek amcama baktı.
"Ay bende bende.Neyse ben buraya Ceren'i almaya geldim. Yanımda yaşayacak itiraz etmek istiyorsan mahkemede görüşürüz Bay Mehmet."
"İngiltere'de mi yaşayacaksınız oraya gitmesine izin vermem."
"İngiltere'de yaşayacağımızı da kim söyledi?"
"Ne demek istiyorsun?"
"Türkiye'deyim artık."
"Yani?"
"Kız bende kalacak."
"Lan bunca yıl baktım.Genç kız olunca sen al.Bu mu karşılığı be!"
"Merak etme karşılığını alacaksın yarın almaya geliyorum seni kızım" dedi bana bakarak.
"Amcam olduğunu söylüyorsunuz.Daha sizi tanımıyorum bile.Sizin emirlerinize uymak zorunda değilim kusura bakmayın ama ben alıp satılan bir mal değilim" deyip mutafağa geçtim.
Yetti artık 15 yaşında ailemi kaybettim ben!Kimse bunun farkında değilmiş gibi canımı yakıyor.Köle gibi yaşamaktan bıktım artık!Güzel şeyler yaşamak istiyorum amcamın babamdan,annemden ve benden nefret etmesini de hergün yüzüme vurmasından da bıktım!
Dışarı çıkmak için montumu vestiyerden alacakken Murat amcam ile koridorda karşılaltık.
"Bak kızım biliyorum bana güvenmek veya benimle gelmek zorunda değilsin.Ama inan buradaki yaşantından daha güzel bir yaşantıya sahip olacaksın.Çalışmak yerine okuyacaksın.En lüks şekilde büyüyeceksin.Bunca yıl gelemememin sebebi Mehmet amcandı.O seni sakladı.Ama neden sakladığını bilmiyorum."
Cebinden bir kağıt çıkarıp elime tutuşturdu.
"Bu benim numaram eğer fikrin değişirse aradığın an seni buradan alıp götüreceğim.Şimdilik hoşçakal."
Tek kelime dahi etmeme izin vermeden kapıyı açıp,gitti.
Elimdeki kağıdı katlayarak pantolonumun cebine koydum.Montumu alıp üstüme geçirip,ayakkabılarımı giydim ve Ankara'nın soğuk sokaklarına çıktım.
Kulaklıklarımı cebimden çıkarıp,açtım ve kulağıma takıp Bilal Sonses'in türlü türlü şarkısını dinlemeye başladım.Dinlerken göz yaşlarım birer birer döküldü.O sırada arkamdan "Ceren" diye seslenen Rüzgâr'ın sesini duydum.
Yerimde durup bana yetişmesini beklerken elimle göz yaşlarımı sildim.Omzuma elini koyup gözlerini gözlerime sabitledi.
"Ağlıyor musun sen ?"
"Yok cildimi suluyorum."
"Ne oldu?Gel buraya" deyip kollarının arasına aldı.
Rüzgâr benim güvendiğim tek erkek,kardeşten ötemdi.Ondan başka kimseye güvenmezdim.
"Anlat şimdi."
"Rüzgâr gerçekten yoruldum artık.Bir amcam daha çıktı. Beni götürmek istiyor 4 yıl önce neredeydi ha?Bir malmışım gibi beni sattı Mehmet amcam ya!Sattı!Ben bunları hakedecek ne yaptım?"
Arkadan bir ses;
"Artık hiç bir şey eskisi gibi olmayacak.Hayatının temelini bugün atmaya başlayacaksın. Yaşananlar bitti.Artık bundan sonrası senin elinde."
________________________________
Umarım beğenirsiniz...
Çok güzel bir kurgu ile karşınızdayım.
Ben Simge Yılmaz ve Melisa Duru.
O nasıl oluyor?diyeceksiniz.
Şöyle ki:Bu kitap kurgusu ben yani Simge Yılmaz'a ait.Melisa Duru ise bana yazmamda yardımcı oluyor.
Melisa demişken onun da kitapları var okumanızı tavsiye ederim.Profili alta bırakıyorum tutun sjsjsjsjs.
D_Melisa_ Bu profilde kitapları bularak okuyabilirsiniz.
HOŞÇAKALIN...
Simge Yılmaz&Melisa Duru
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NEDEN BEN?
Novela Juvenil15 yaşında trafik kazasında ağır yaralanan ve hayata tutunan Ceren ve ailesinin ölümünü ona söylemeyen akrabaları. Her şeyden habersiz ve daha gençiliğini başında karşılaştığı şeyler yüzünden yaşayamamış bir genç kız. Düşünsene bir sabah bilmediğin...
