Yağmurun hafifçe devam etmesiyle birlikte hislerim bir kenara çekilerek beni yalnız bıraktığında tek yaptığım yağmurun sesine kulak vermekti.
Jungkook beni öptükten sonra ıslanmak istediğimi fark edince sesini çıkarmadan elimden tutarak yürütmeye başlamıştı ve ikimiz de sessiz kalarak öylece yolun götürdüğü yere gitmiştik.
Üstü kapalı ve kimsenin geçmediği sokağın durağındaki boş bankı görünce beni oraya götürerek oturmamızı sağlamıştı.
On dakikadır yağan yağmuru dinlemiş ve bunun güzelliğine daha fazla dayanamayarak başımı onun omzuna yaslamıştım.
Kolunu etrafıma sarıp beni kendine çekerken tuttuğu elimi de bırakmayarak bana iyilik yapmıştı.
İkimiz de sırılsıklamdık ama ben ondan biraz daha fazla dışarıda durduğum için daha ıslaktım ve o da bunu bilerek beni ısıtmaya çalışıyordu.
Bedeninden gelen sıcaklık, havaya resmen meydan okuyarak varlığını bana hissettirmiş ve ona yapışmama sebep olmuştu.
Elleri benim ellerimin aksine o kadar sıcaktı ki daha fazla ısınmak için çok sıkı tutmak istiyordum ama utandığım ve mahçup olduğum için de sadece beni tutmasına izin vermiştim.
Vücudumun her tarafındaki soğukluğu fazlasıyla hissederken tuttuğu elim çok sıcaktı.
"Çok güzel yağmıyor mu?"
Sesimin tonunun yağmuru bozduğunu düşünürken, Jungkook bundan memnun olmuş gibi bana daha sıkı sarılarak karşılık verdi.
"Evet çok güzel."
Yağmurdan dolayı ıslanan saç uçlarımdaki damlaların hala aktığını hissedebiliyordum ama ilk defa soğuya tepki veremiyordum.
Ben üşemeye alışkındım ama Jungkook'un sıcaklığına bir o kadar yabancı, bir o kadar da tanıdıktım.
"Bir çocuk varmış."
Kısık ve hırıltılı çıkan sesim başının bana dönmesini sağladığında ona bakmayarak cümlelerimi toparlamaya çalıştım.
İlk başlarda beni dikkate almadığını düşünüyordum ama Jungkook her sözümü can kulağıyla dinliyor ve bana saygı duyuyordu.
"Her kendini kötü hissettiğinde penceresinin yanına gider ve saatlerce orada dikilerek yağmurun yağmasını ister ve sabırla beklermiş."
Yağmurun yerde bıraktığı damlaları izleyerek kendime güzel bir manzara bulduğumda hatırlamaya çalıştığım hikayeyi düşünüyordum bir yandan da.
Sadece yağmuru seven bir çocuktu ve mutlu olmayı hak ediyordu.
"Bir gün yine kendini çok kötü hissediyormuş çünkü düşüncelerinin onu kirlettiğini ve masum olmadığı için çocuk olmayı hak etmediği düşüncesindeymiş."
Derince nefes alıp kalbimin atışlarının hızlanmasını umursamamaya çalıştığımda birden gelen titremeyle göğsüne yapıştım.
Beni itmeden her seferinde kollarını açması hayatta ilk defa bana şanslı olduğumu hissettiriyordu.
"Bir gece yağmurun sesiyle uyanmış.O kadar şiddetli yağıyormuş ki acaba bir hata mı yaptım diye düşünmeden edememiş.Hızla yatağından kalkıp pencereyi açmış.Yağmur damlaları yüzüne çarpmaya başlayınca üstüne bir şey bile giyinmeden evden çıkmış."
Anlattığımı dinleyen yağmur, sanki anlattığım hikayeyi merak etmiş gibi yavaşlayarak karşıma oturmuştu.
Bilmiyor muydu sanki neden olduğunu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Afterclap/Taekook (Düzenleniyor)
FanfictionO kadar konuşmasından sonra tek sorduğum soru şuydu. "O kim?" Üçü de bunu cevaplamak istemiyordu bunu anlamıştım.Ve bu kadar şey anlatıldıktan sonra onu sormam gözlerini devirmelerine sebep olmuştu.Jimin istemeyerek de olsa cevap verdiğinde duyduğu...
