Günler hızla gelip geçiyordu. Selim çalışıyor ayni zamanda üniversite 2. sınıfta okuyordu. İşleri çok yoğundu. Laleye pek fazla zaman ayıramıyordu. Fakat Lale yinede bu durumdan şikayetçi sayılmazdı. Çünkü Selimin onu sevdiğini biliyor ve bu durumu anlayışla karşılıyordu. Haftada bir kez de olsa görüşüp hasret gideriyorlardı. Lale selime bir hediye hazırlamaya karar verdi. Bir kutu yapacak içerisine "yılın en yakışıklı sevgilisine adlı plaket , hayalleri olan minicooper maketi , elleriyle yaptığı keklerden ve mektup yazacaktı. Evet sonunda hediyesi hazırdı. Bunu kargoyla Selime yolladı. Selim çok mutlu olmuştu. Günler böylece birbirini kovaladı. Aradan 8 ay geçti ve bir gün ayrılık anı geldi çattı. Selim işlerinin yoğunluğu dolayısıyla kafasının çok bulanık olduğunu ve ayrılmak istediğini söylüyordu. Lale yıkılmıştı bu bir kabusmuydu? O güzel günler o anılar Selimin içini ısıtan bakışı sarıldığında kendini tek güvende hissettiği kolları artık olmayacak mıydı? Selimde üzgündü ama olması gereken buydu . O günden sonra Selimden geriye kalan anılarla yetinmeyi yeğledi Lale. Onu ona hatırlatan bütün herşeyden nefret etti özelliklede "kız" lafından. çünkü bu birtek Selimin ağzına yakışırdı. Selim ise işleriyle meşguldu Laleyide özlüyordu fakat onu üzmek istemiyordu çaresizdi. bu büyük aşkın bir gün yine kavuşacağını umuyoruz inşallah... E sizede amin demek düşer :)
