The Secret Between Us

Bölüm3

Gözünün önüne gelen resim ile kaşısındaki kızı yan yana getirdi.

Kesinlikle emindi artık,bu O'ydu.

''S-sen bize karışma.Onun için endişelendim ama onun umrunda değil.Ona sinirliyim ve bağırıyorum.Sana hesap vermek zorundada değilim ayrıca.'' Yu Jin'in elini tutup çekiştirdi.

''Kalk hadi annemin sana ihtiyacı var.''

''Kendim gidebilirim'' Yu Jin acıyan bileğini ovalayıp ayağa kalktı.Shin Hye'yi sevmişti.Onunla tekrar görüşmeyi dilemişti içinden.Shin Hye'ye bakarken el sallayıp hafif bir gülümseme takındı.Si Yoon bir yere yetişecekmiş gibi kızı sürüklemeye çalışıyordu.Masadan uzaklaşırken Shin Hye'ye son kez bakıp emin olmak istedi.Gözleriyle ShinHye'yi süzerken,bir yandan kardeşine öğütte bulundu.

''Bir daha tanımadığın insanların yanına oturma.''

Bu sözü ShinHye'yi sinir etmeye yetmişti.Yukarda ağlarken gördüğünde acıyıp onun için üzüldüğü çocuk şimdi onu çileden çıkartıyordu.Tepkileri gereksiz ve saçmaydı.İki kardeş nasıl bu kadar farklı olabilirdi ki?

"Abi sen delirdin mi?Ne yapmaya çalışıyosun?'' merdivenlerden çıkarken en sinirli bakışlarından birini fırlattı.

''Annem hasta Yu Jin ama sen onun yanında olmak yerine tanımadığın bir kızla konuşuyorsun.''

''Abi saçmaladığını farkında mısın?Gerçekten abartıyosun.Alt tarafı bunalmıştım ve konuşmaya ihtiyacım vardı hepsi bu.Ne kadar üzüldüğümü ve bunaldığımı görmüyor musun?'' gözlerini ıslatan yaşlar birer birer dökülüyordu YuJin'in yüzünden.

SiYoon ileri gittiğini,YuJin ağladığında farketmişti.Kızkardeşinin ellerinden tutup kendine çevirdi.

''Ben..özür dilerim.Senin için endişelendim sadece'' sıkıca sarılıp,saçlarından öptü.''İleri gittim üzgünüm'' Yu Jin gözlerini silmek için abisinden ayrılırken özrünü kabul ettiğini söyledi.

''Sorun değil abi,hepimizin sinirleri bozuk sanırım.Ama bir dahakine başkalarının yanında azarlama beni.'' dudaklarını büküp yere baktı.

''Tamam bitanem bir daha olmaz.'' son kez birbirlerine sarılıp annelerinin kaldığı yoğun bakıma doğru ilerlediler.

Anneleriyle aralarında sadece bir cam vardı,fakat onlar anneleriyle kilometrelerce uzak hissediyorlardı kendilerini.YuJin babasının olmadığını farkedince elini telefonuna attı.Üç uzun çalışın ardından arama kesilmişti.Abisine sormak istedi fakat abiside doktorla konuşmak için az önce ayrılmıştı yanından.

Aradan geçen 10 dakika sonra Si Yoon güleç yüzüyle geri döndü Yujin'in yanına.

''Annemin durumu gitgide iyileşiyormuş sabaha odaya alıcaklarmış.'' dedi.Yujin hayatındaki en mutlu haberi almışçasına sevinerek abisinin kucağına atladı.

''Biliyodum oppaaa'' cırlayan sesiyle kulaklarını tırmalamıştı Siyoon'un.''Annem iyileşecek değil mi?Odaya alındığına göre,Tanrıııım,ne kadar teşekkür etsem az,onu almadığı için çok mutluyum.''kocaman kahkahalarıyla hastanedeki hemşirelerin bakışlarını çekmişlerdi üstlerine.Ama bunu önemsememişlerdi ne de olsa artık anneleri iyileşecekti.

                                •°•°•°•°•°•°•°•°•°•                                                              •°•°•°•°•°•°•°•°•°•

Shinhye aldığı kan testi sonuçlarıyla umutsuzluğunu bir kat daha arttırarak evinin yolunu tutmuştu.Akşam yaşanan olaylar onu düşündürmüştü.Bir insanın kendisi için değilde başkası için hastaneye gelmesi garip gelmişti ona.Kendi hastalığı nedeniyle hasteneye gitmemek için nelerini vermezdi ki?Gerçi Yujin annesi için ordaydı ve Shinhye annesinin kaza yapmasındansa ölmeyi tercih ederdi.Annesi onun hayatının anlamı ve en değerlisiydi.Kanserle savaşmasının tek sebebiydi.Tek dayanağı,en sevdiğiydi.