Το πεπρωμένο

Κεφάλαιο 1

12 Οκτωβρίου 1944.Η πιο χαρούμενη μέρα για τον ελληνικό λαό. Ένας από τους μεγαλύτερους  πολέμους έλαβε τέλος.Ανεξαρτητοποιηθήκαμε από την Γερμανία και από τον ναζισμό του Αδόλφου Χίτλερ που υποστήριζε την κυριαρχία της Άρειας Φυλής επί γης . Στο όνομα του και στο όνομα του Αδόλφου Άϊχμαν πάνω από 12 εκατομμύρια Εβραίοι υπέστησαν έναν ανατριχιαστικό θάνατο.12 εκατομμύρια Εβραίοι χάθηκαν στο όνομα του πολέμου και μαζί και οι οικογένειες τους που βυθίστηκαν στη θλίψη από τον χαμό τους . Νέα παλικάρια σκοτώθηκαν για να υπερασπιστούν την Ελλάδα,την πατρίδα τους.Επιτέλους αυτός ο πόλεμος έλαβε τέλος.Η Ελλάδα απελευθερώθηκε και αυτό σημαίνει πως δεν θα υπάρχουν πια άλλες απώλειες και όχι άλλες στεναχώριες για τους ανθρώπους . Μετά το ολοκαύτωμα όσοι απέμειναν προσπαθούν να βρουν τις ισορροπίες που είχαν πριν τον πόλεμο παρόλο που έχουν εξαθλιωθεί οικονομικά.

Ανάμεσα σε αυτούς βρίσκεται και η Μαριαλένα μια 21 χρονών κοπέλα γεμάτη όνειρα και φιλοδοξίες για το μέλλον παρόλο που πέρασε δύσκολα εφηβικά χρόνια λόγω του πολέμου.Κατάγεται από μια ταπεινή οικογένεια της Αθήνας που δεν έχουν αρκετά λεφτά για να επιβιώσουν λόγω του πολέμου.Η μητέρα της καλοσυνάτη και υποστηρικτική στις επιλογές της κόρης της προσπαθεί με κάθε τρόπο να την κάνει να χαμογελάσει.Ο πατέρας της σχετικά αυστηρός αλλά πάνω από όλα νοιάζεται για την κόρη του.Η Μαριαλένα έχει υιοθετήσει κάποια στοιχεία από τον χαρακτήρα των γονιών της και αυτό την κάνει ξεχωριστή.Είναι σαν χαμαιλέοντας,προσαρμόζεται ανάλογα με τις περιστάσεις. Όνειρο της είναι να ασχοληθεί με την μουσική και το χορό παρόλο που οι γονείς της έχουν ενστάσεις πάνω σε αυτό. Προς το παρόν δουλεύει σε ένα ταχυδρομείο της περιοχής της για να βγάλει τα προς το ζην και αργότερα να κανει οικονομίες ώστε να μπορέσει να πάει στην Αμερική την πρωτεύουσα του καταναλωτισμού και της διαφήμισης και να πραγματοποιήσει το όνειρο της.

Από την άλλη μεριά είναι ο Κωνσταντίνος . Ένας νέος 23 χρονών που καταγόταν από μια πλούσια οικογένεια μέχρι που συνέβη ο πόλεμος και το κράτος χρειάστηκε χρηματοδότες για τα όπλα. Ευγενικός,καλόκαρδος,και πάντα πρόθυμος να βοηθήσει,εφόσον του το επιτρέπουν οι συνθήκες.Προς το παρόν βοηθάει τον πατέρα του στο γραφείο του προσφέροντας γραμματειακή υποστήριξη και η μητέρα του μένει στο σπίτι και ασχολείται με τα οικιακά.Ο Κωνσταντίνος μεγάλωσε και αυτός στα χρόνια του πολέμου μέσα σε μια φαλλοκρατική οικογένεια, όπου τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στο σπίτι τον είχε ο πατέρας του,που ήταν αυστηρός πολύ και ιδιαίτερα συντηρητικός, προσκολλημένος στις αξίες και στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.Θεωρεί σωστό η γυναίκα να έχει προίκα όταν πρόκειται να παντρευτεί αλλιώς επιβάλλεται να μείνει γεροντοκόρη.Υποστηρίζει επιπλέον πως η γυναίκα δεν έχει καμία θέση στην οικογένεια ώστε να μπορεί να εκφράζει την γνώμη της ελεύθερα και να μην κατακρίνεται. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον μεγάλωσε ο νεαρός Κωνσταντίνος λοιπόν. Ευτυχώς δεν υιοθέτησε καμία από τις στάσεις του πατέρα του και είναι πιο ανεξάρτητο πνεύμα βασισμένος στην ελευθεροτυπία και στα δικαιώματα των γυναικών. Περήφανος για τον χαρακτήρα του, όταν μπορέσει να φύγει από την δουλειά του πατέρα του, σκοπεύει να σπουδάσει φιλολογία στην Αγγλία, ένα επάγγελμα που εκείνη την εποχή θεωρούταν ιερό, καθώς οι φιλόλογοι είχαν την ευθύνη να επιμορφώσουν τον νεαρό λαό και να τους μάθουν τις αξίες και τις αρχές της χώρας που κατοικούν.

Αρκετά όμως με την εισαγωγή,ας παμε στην ιστορία...
    
                      [...]

Ήταν μια ήρεμη μέρα στις 23 Φεβρουαρίου 1945. Ο πόλεμος μαινόταν ακόμα σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και κυρίως  η Ρωσία με την Αμερική ήταν στα μαχαίρια. Ευτυχώς στην Ελλαδα ο πόλεμος είχε τελειώσει οπότε δεν κινδύνευαν από τυχόν αναταραχές. Η Μαριαλένα πήγε στην δουλειά της στο ταχυδρομείο όπως  κάνει κάθε πρωί ώστε να μπορέσει να μαζέψει αρκετά χρήματα και να φύγει στην Αμερική όταν θα τελείωνε ο πόλεμος.

Καίτη:Πήρες φαγητό παιδί μου; Να μην πεινάσεις στην δουλειά σου. 10 ώρες δεν είναι και λίγες.

Μαριαλένα: Ναι μαμά πήρα. Θες να σου κόψω λίγο; Είναι πολύ για να το φάω όλο εγώ.

Καίτη: Απαπα παιδάκι μου όχι. Μη σου το στερήσω. Άλλωστε αν το μάθει και ο πατέρας σου τι φαγητά παίρνεις στην δουλειά μαύρο φίδι που μας έφαγε.

Μαριαλένα:Ναι ξέρω ο μπαμπάς είναι παλαιών αρχών αλλά τον έχω συνηθίσει πλέον. Είμαι το κοριτσάκι του. Δεν θα με εβλαπτε ποτέ όσο και αν θέλει να δείχνει άλλο στον κόσμο . Οπότε τώρα που πήρα αυτό το νέο χάμπουργκερ όπως το λένε δεν νομίζω να τον πειράξει.

Καίτη:Εντάξει παιδάκι μου νομίζω είναι ώρα να φύγεις. Θα συναντήσεις την Μαριαννα;

Μαριαλένα: Ναι. Έχουμε συνεννοηθεί στις 7 ακριβώς να είναι στη γωνία δίπλα από τον φούρνο.

Καίτη: Εντάξει παιδί μου να προσέχεις.

Μαριαλένα:Ναι μαμά μου.

                 [...]

Μαριάννα:Άντε καλέ,τόση ώρα σε περιμένω.

Μαριαλένα:Μα δεν άργησα.Τώρα πάει 7.

Μαριάννα:Α τότε θα πηγαίνει λάθος η δική μου ώρα.

Μαριαλένα:Εντάξει ας μην χαζολογούμε τώρα.Είσαι έτοιμη για την πρώτη σου μέρα δουλειάς στον ταπεινό μας χώρο;

Μαριάννα:Ετοιμότατη κυρία.

Μαριαλένα:Χαχα έτσι σε θέλω.Έχεις μήπως κανένα πρόβλημα να σε εκπαιδεύσει ο Γιόχαν;Δουλεύει περισσότερο καιρό απο εμένα εκεί και ξέρει καλύτερα πως λειτουργούν τα μηχανήματα.

Μαριάννα:Όχι καλέ.Ας με εκπαιδεύσει.Ωραίος να ναι και ότι να ναι.

Μαριαλένα:Χαχα σουτ.