My brother's best friend (Υπό διόρθωση)

Κεφαλαιο 1ο

"Nothing in the world can trouble you as much as your own thoughts."

ΝΤΡΙΝΝΝΝΝΝ

"Σκάσεεε"

ΝΤΡΙΝΝΝΝΝ

"ΣΚΑΣΕΕ"

ΝΤΡΙΝΝΝΝΝ

Σηκώνομαι νευριασμένη από το απαλό κρεβατάκι μου και σέρνω τα πόδια μου μέχρι το μπάνιο

Οι μαύροι κύκλοι μου φτάνουν κυριολεκτικά μέχρι τον γάμο του καραγκιόζη!

Πλένω στα γρήγορα τα δόντια μου και πιάνω από το ντουλάπι το concealer

"Κάπως καλύτερα"

Ψιθύρισα μετά από κάποια δευτερόλεπτα βάζοντας το concealer πίσω στη θέση του

Πηγαίνω στο δωμάτιο μου, ανοίγω την ντουλάπα και βγάζω ένα φαρδύ φούτερ και μια φόρμα. Ντύνομαι στα γρήγορα, πιάνω τα μαλλιά μου σε έναν σφιχτό κότσο, βάζω παπούτσια και είμαι έτοιμη

"Καλημέρα"

Μου λέει ο αδερφός μου καθώς βγάζει από την τοστιέρα δύο ξεροψυμένα τοστ

"Μέρα"

Κάθομαι στο τραπέζι μαζί με τον αδερφό μου και τρώμε ήρεμα το πρωϊνό

Ας το πάρουμε από την αρχή

Με λένε Δήμητρα Θεοδωρίδη, είμαι 17 χρονών και μένω σε ένα μικρό θα έλεγα σπίτι μαζί με την θεία μου και τον δίδυμο αδερφό μου Νίκο. Η μητέρα μου πέθανε πριν 6 χρόνια από καρκίνο βαριάς μορφής. Ο πατέρας μου ζει κάπου σίγουρα μακριά μου, καθώς όταν έμαθε για την εγκυμοσύνη την μητέρας μου έφυγε κρυφά μη θέλοντας να αναλάβει την οποιαδήποτε ευθύνη. Επομένως την κηδεμονία εμένα και του Νίκου την ανέλαβε η θεία μου Αφροδίτη, ευτυχώς έχουμε πολύ καλές σχέσεις.
Τον πατέρα μου δεν τον έχω δει ποτέ, μονάχα σε κάτι φωτογραφίες που είχα βρει μια μέρα όταν καθάριζα.

Φίλες δεν έχω και πιστεύω οτι δεν θα αποκτήσω. Το ξέρω ότι είμαι σκληρή με τον εαυτό μου αλλά κάτι ξέρω.
Στο σχολείο είμαι εντελώς αόρατη, δεν με ξέρει κανείς.

"Με ακούς;"
Μου λέει ο Νίκος καθώς πίνει μια γουλιά απο τον καφέ του

"Ναι"

"Έχω να σου ανακοινώσω κάτι"

"Πες μου"

"Σήμερα ήρθε Αθήνα ο κολλητός μου και μέχρι να βρει σπίτι προσφέρθηκα να τον φιλοξενήσουμε εδώ"

ΤΙΙΙΙΙ

"Μάλιστα, πόσο θα μείνει"

λεω καθως μασάω μια μπουκιά από το τοστ