"Sometimes you will never know the value of a moment, until it becomes a memory."
"Τι κάνεις στο δωμάτιο μου;;"
"Ήρθα να σου πω γεια"
Μου λέει ξαπλωμένος στο κρεβατάκι ΜΟΥ κοιτώντας με ειρωνικά και τρώγοντας επειδικτικά μπροστά ΜΟΥ τα δρακουλίνια ΜΟΥ
"Αν θες να παραμείνεις ζωνταντός άσε κάτω τα δρακουλίνια μου"
Του λέω κοιτώντας τον εντελώς ήρεμα
"Μόνο αυτά έχεις, 2 μέτρα παιδί, πως να χορτάσω;;"
"Δώσε μου τα δρακουλίνια μου γιατί δεν θα προλάβεις να χορτάσεις, μη σου πω δεν θα προλάβεις να ξανά πεινάσεις"
Με κοιτάει σαν Μαϊμού και μου δίνει το πλέον άδειο σακούλι
"Αυτό είναι άδειο!"
"Το ξέρω, για αυτό στο έδωσα. Κάνε μου την χάρη να το πετάξεις" λέει καθώς βολεύεται
Δεν θα ζήσει για πολύ, το λέω
"Έχεις σκοπό να φύγεις;" Του λέω αγανακτισμένη
"Μα γιατί βρε; Κάνουμε τόσο καλή παρέα!"
"Γιατί θέλω να αλλάξω μήπως;"
Πριν προλάβει να απαντήσει ανοίγει η πόρτα του δωματίου, μπαίνει μέσα ο Νίκος και ξαπλώνει στο κρεβάτι μου
"Τι υπέροχα τώρα συμπληρώθηκε το καρέ!"
Χωρίς να το πολύ σκεφτώ αρπάζω με το αριστερό μου χέρι το αφτί του Νίκου και με το δεξί μου χέρι το αφτί του Άρη
εννοείτε βέβαια έσφιξα πιο πολύ το αφτί του Άρη
"αουυυυτς"
Φωνάζει ο Άρης και αυτόματα ένας χαμόγελο ευχαρίστησης εμφανίζεται στο πρόσωπο μου
"Ρε Δήμητρα κόψε τις μαλακίες"
Λέει ο Νίκος κάνοντας έναν μορφασμό πόνου
με το ζόρι κρατιέμαι να μην γελάσω
τους κατευθήνω προς την πόρτα και τους πετάω έξω απο το δωμάτιο, πριν προλάβουν να μπουν κλειδώνω την πόρτα με γρήγορες κινήσεις και ξεφυσάω ανακουφισμένη
Επιτελους μόνη...
αναφωνώ
CZYTASZ
My brother's best friend (Υπό διόρθωση)
FanfictionΗ Δήμητρα είναι ένα κορίτσι που μεγαλώνει με τον αδερφό Νίκο η αλλιώς Νικόλα. Η ζωή της θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ήρεμη ή και βαρετή. Μια μέρα ο Νίκος της ανακοινώνει ότι θα εγκατασταθεί προσωρινά στο σπίτι τους ο κολλητός του Άρης. Ένας άνθρω...
