Episode-1
အျဖဴေရာင္ ဆံပင္ပုိင္႐ွင္ေလးသည္ seoul university သုိ႔ သြက္လက္ ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးထဲသုိ႔ဝင္ခဲ့သည္။
သူသည္ ေက်ာပုိးအိတ္ေလးကုိေဘးေစာင္းလြယ္ကာ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အျပဲေလးကုိအျမဲဝတ္
သူသည္ ေက်ာင္း၏ king တစ္ဆူျဖစ္ေပ၏။
သူသည္သက္ဆုိင္ရာ majority classroomသုိ႔ဝင္ခဲ့သည္။
သူသည္ Physics major ေက်ာင္းသားတစ္ဦးျဖစ္သည္
သူသည္ စာသင္ခန္း၏ အစြန္ဆုံး ထုိင္ခုံတြင္ထုိင္လုိက္သည္။
ေက်ာပုိးအိတ္ထဲမွ Iphone ေလးကုိ ထုတ္ကာ နားၾကပ္ျဖင့္ သူ၏ အထီးက်န္ျခင္းကုိအေဖာ္ျပဳလုိက္
On rainy days,you come and find me
Torturing me through the night
When the rain starts to stop you follow
Slowly, little by little, you will fade as well
Seoul Uni၏ အျပင္ဘက္မွာလည္း ေကာင္းကင္ႀကီးသည္ ေျမျပင္ကုိအလုိမက်သည့္ႏွယ္ အျပစ္ဒဏ္ မုိးေရစက္မ်ားသည္ ေျမျပင္ေပၚသုိ႔နာက်င္စြာ က်သြားေလသည္။
Physics major ေက်ာင္းသားေလးသည္ ထပ္မံ၍ ေက်ာပုိးအိတ္ထဲမွ kim tae hyung နာမည္ေရးထုိးသားေသာစာအုပ္ေလးကုိထုတ္လုိက္ ကာ သက္မ တစ္ခ်က္ခ်လုိက္သည္။
Taeသည္ ေက်ာင္းစာအုပ္တြင္ ေလ့လာရန္က်န္႐ွိေနေသာ lessonမ်ားကုိ ေလ့လာေနေပသည္
Taeေလ့လာေနစဥ္ taeကုိ တစုံတေယာက္ခုိးၾကည့္ေနသည့္ကုိ tae ခံစားလုိက္ရသည္
Tae ၏ ေခါင္းသည္ တံခါး၏ အျပင္ဘက္ကုိၾကည့္လုိက္သည္။
အတန္ၾကာစုိက္ၾကည့္လုိက္သည္။
Tae၏မ်က္ႏွာသည္ တစုံတခုကုိ လုိက္လံ႐ွာေဖြေနေပသည္။
Tae သည္ ေခါင္းကုိ တစ္ခ်က္အသာအယာ ခါလုိက္ကာ
"Nothing nothing nothing"
Taeတေယာက္ စာေလ့လာေနစဥ္ ေစာနက ခံစားမိမ်ိဳးထပ္မံခံစားမိျပန္သည္။
ဒီတစ္ခါေတာ့ taeၿငိမ္ မေနေတာ့ပါ ။
Tae တေယာက္ အခန္းအျပင္သုိ႔ထြက္သြားလုိက္သည္။
Taeကုိၾကည့္ေနေသာအရိပ္မည္းတစ္ခု
Taeသည္ေအးစက္ေသာ ေရခဲတုံးမ်က္လုံးတုိ႔ျဖင့္ ဖုန္းေျပာေနဟန္ပုံစံျဖင့္
"ငါ့ကုိဘာလုိ႔လုိက္ၾကည့္ေနတာလဲ "
အရိပ္မည္းသည္ tae ၏ နား နားသုိ႔ ကပ္လာကာ တုိးတုိးေလး
"က်ေနာ္ အကူအညီေတာင္းစရာ႐ွိလုိ႔"
"ေျပာၾကည့္ေလ ငါ့ကူညီႏုိင္သမ်ွကူညီမယ့္"
"က်ေနာ္ မိသားစုကုိေျပာေပးပါ က်ေနာ္ ေသသြားၿပီ က်ေနာ္ အေလာင္းကုိ႐ွာေပးပါလုိ႔"
"မင္းကေသတာေတာင္ အေလာင္းမေတြ႔ေသးဖူးေပါ့"
"Nae....က်ေနာ္ ေသသြားတာ ၃ရက္႐ွိၿပီ က်ေနာ္ကုိ ဘယ္သူမွ လုိက္မ႐ွာၾကဖူး ....က်ေနာ္ အေလာင္းေတြ႔မွ က်ေနာ္ ဒီသရဲဘဝကေန ကြၽတ္မွာ သခင္ဗ်ာ ကူညီပါ"
"ငါ့ကူညီလုိ႔ရတဲ့အေျခအေနမ်ိဳးပါ but ငါ့ မင္းမိသားစုကုိ ဘယ့္မွာ႐ွာရမလဲ"
"Address -......."
Skip>>>>
"ဟူး သူေျပာတဲ့အိမ္ေ႐ွ႕လည္းေရာက္ၿပီ ဘယ္လုိေျပာရမလဲ သူအေမက ယုံပါမလား???"
Taeတေယာက္တည္း ခါးေထာက္ ညည္းညဴကာ အသင့္ေရးထားေသာ စာမ်ားကုိ စာတုိက္ပုံးထဲထည့္ကာ bellႏုိပ္ကာ tae ထြက္ေျပးေလသည္။
ငါ့လုပ္ႏုိင္သေလာက္ လုပ္ၿပီၿပီိး အရိပ္မည္းေရ။
Taeသည္ ေျပးတာၾကာသြားေသာအခါ အိမ္တစ္အိမ္၏ ျခံစည္း႐ုိးနံရံမွီကာ မ်က္လုံးကုိခတၱခဏအနားေပးလုိက္သည္။
" tae ah!!! ေနာက္တခါ ဒီအလုပ္မလုပ္ရဖူးေနာ္ tae သားအတြက္ အသက္အနၱာရယ္႐ွိတယ္ သား ommaေျပာတာကုိယုံပါ ဘယ့္ဝိညာဥ္မွမသနားပါနဲ႔ သနားရင္ သူတုိ႔က သားခႏၱာကုိယ္ကုိ ေမာင္ပုိင္စီးသြားမွာ tae ah....."
Tae၏ အေတြးပုံရိပ္တုိ႔သည္ အတိတ္႐ွိအေမ့ဆီသုိ႔ ခတၱခဏအလည္သြားခဲ့သည္။
Taeသည္ အေမရဲ႕ ေနာက္ဆုံးစကားကုိၾကားေယာင္ၿပီး မ်က္ဝန္းထဲတြင္ျပည့္လ်ွံေနေသာ မ်က္ရည္မ်ားသည္ တာတမံက်ိဳးသကဲ့သုိ႔အ႐ွိန္အဟုန္ႏွင့္ပါးျပင္ေပၚသုိ္ လိမ့္ဆင္းလာသည္။
သား အေမကုိခ်စ္တယ္ သုိ႔ေသာ္ ဝိညာဥ္ေတြရဲ႕ဒုကၡကုိစာနာပါ အေမ။
--------------------------TBC
