❝Jealousy is a form of hatred built upon insecurity.❞
•••
Wanneer June gescout wordt en bij het Ajax vrouwenteam mag meedoen, komt ze ook in aanraking met het eerste van Ajax. Ze krijgt een band met de spelers en ze heeft een geweldig leven. Maar wa...
"Omijngod! Dat is geweldig June!" Riep Mendy enthousiast en ik knikte mijn hoofd hevig.
"Ja dat is het zeker."
"Dan zul je vast en zeker de jongens van Ajax wel vaker zien." zei ze als een klein kind en ze bewoog wild met haar armen.
"Doe niet zo gek," lachte ik zachtjes. "Straks denken ze nog dat we hen stalken." ik propte de laatste spullen in mijn tas en liep met een te blije Mendy naar buiten.
"Ow, ja, we stalken ze honderd procent." Zei ze met de grootste grijns ooit op haar gezicht. Ik slaakte een zucht en liep langzaam verder.
—
Na een paar minuten lopen viel het me wel heel erg op dat Mendy aardig stil was.
"Men, waarom ben je zo-"
"Stil," onderbrak ze me en ik wierp een boze blik naar haar. "Waaro-"
"De jongens van Ajax lopen recht voor ons."
Mijn hoofd schoot omhoog en zodra ik Matthijs zag versnelde mijn hartslag en werden mijn ogen groter.
"Nee, nee, kom we moeten de andere kant op lopen!" Riep ik hard naar Mendy die alleen maar stom aan het glimlachen was. Ik liet mijn hoofd laag hangen en voelde hoe de angst mijn lichaam overnam.
"June, kom op nou, ze bijten niet." zei ze terwijl ze naar me toe liep en een klein duwtje in mijn zij gaf.
Ik mompelde onverstaanbare dingen en keek omhoog. De blauwe ogen van Matthijs doorboorde de mijne en ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen.
"Kom, we gaan een praatje met ze maken."
Mendy huppelde vrolijk naar ze toe, terwijl ik haar daar met grote ogen stond na te staren.
Ik slaakte een gefrustreerde zucht en liep vol tegenzin toch naar de jongens toe.
---
"Hey, lang niet gezien," zei Matthijs met een grijns op zijn lippen geplant. Ik keek naar mijn handpalmen en vocht tegen de drang om nu niet om te draaien en weg te lopen.
Maar, June, het zijn maar voetbalspelers, net zoals jij
Ik schudde mijn hoofd en keek hem nu weer recht aan. "Uh- ja haha," kwam er ongemakkelijk uit mijn mond en ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Mendy keek me met een opgetrokken wenkbrauw aan en ik voelde me met de seconde steeds ongemakkelijker worden.
"Hoe ging je training?" Justin kwam aanlopen en Mendy haar ogen belande meteen op hem.
"Ja ging wel goed, denk ik" de woorden kwamen zachtjes uit mijn mond terwijl ik in zijn ogen keek. "Ik heb gehoord van Matthijs dat je hier nieuw bent," zei Donny toen hij ook aan kwam lopen. "Dan ben je vast en zeker goed." zei hij met een glimlach op zijn gezicht en ik kon het niet laten en gaf hem nu ook een kleine glimlach.
"Ik ben niet zo goed hoor, gewoon, normaal."
Mendy keek me aan alsof ik gek was en rolde met haar ogen. "Nee, helemaal niet, June is super goed, maar ze wilt niet graag opscheppen over haar talent."
Ik keek haar boos aan en de jongens begonnen te grinniken.
"Ik denk dat we binnenkort wel zien hoe goed je bent." zei Matthijs terwijl hij een knipoog gaf. Meteen na zijn knipoog voelde ik mijn wangen alweer zo rood als een tomaat worden en wenste ik dat ik de verlegenheid niet van mijn moeder had meegekregen.
Ik wist een glimlach te creëren met mijn mondhoeken.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Ik weet zeker dat June zich gaat bewijzen." zei Mendy en ze keek me aan met een grijns. De jongens begonnen opnieuw te lachen vanwege mijn verlegenheid en ik lachte maar stom mee.
"Hé, je hoeft echt niet zo verlegen te zijn, we bijten echt niet, we vinden het juist leuk dat er nieuwe mensen zijn waarmee we het kunnen vinden." begon Donny en ik keek hem aan en knikte langaam.
"Het komt wel goed, volgende training komen we bij je kijken," zei Justin. Ik knikte opnieuw en zag in mijn ooghoek dat Mendy een mega glimlach op haar gezicht had: "we hebben dan geen training dus dat komt goed uit." vertelde hij verder.
"Dan kunnen we zien wat voor een talentje je bent." grijnsde Matthijs.
---
Ze hadden gedag gezegd en ik liep met een hyperactieve Mendy aan mijn zijde naar mijn auto toe die scheef geparkeerd was.
"Dit is echt een geweldige dag geweest." zei ze en ik glimlachte naar haar terwijl allerlei gedachtes door mijn hoofd vlogen over de jongens.
"Ja, dat is het zeker." mompelde ik zo zacht dat Mendy het niet hoorde.
---
Hey, hey, wat vinden jullie tot nu toe van dit boek, ja, ik weet het, het is waarschijnlijk echt slecht haha. Ik weet alleen niet zo goed hoe ik moet beginnen, maar ik doe mijn best. Achjah, ik hoop natuurlijk dat jullie het wel leuk vinden. Tot het volgende hoofdstuk. X, Kylie.
