LOVE OR DEATH

Fourth

Pag kalabas ko ng locker room tinawagan ko si Amanda.

"Amanda? May nakita kana? May nalaman kana? What group? What family?" Sunod sunod na tanong ko.

"Still working on it. May sumusunod sakin na lalaki ngayon, I'm just waiting for the right time para malabas ang baril ko, papunta akong mini forest." Sabi nya.

"Want me to join?" I asked.

"Isa lang to, wag ka epal! akin na'to. barilin mo sarili mo jan." Sabi nya tsaka binaba ang linya.

Psh. Damot naman nun?

Habang naglalakad ako paakyat since wala naman ako magawa iniisip ko yung nangyari kanina.

Talaga bang wala syang maalala?

Hanggang ngayon?

I wonder wh--

"Araaaay!" Sigaw ko. Tanga naman, akala ko naakyat ko na yung ikalawang palapag may isang baitang pa pala sa hagdan, kaya natapilok ako.

"Miss? Are you okay?" Tanong ng isang boses.

Me? Ofcourse. Natatamaan nga ako ng bala e. Eto lang iiyakan ko hell no!

Sinubukan kong tumayo pero..

"Shit." I said. Hindi ko kaya.

"Let me help you." Sabi nya, iniangat ko naman ang tingin ko sakanya..

"Tyler."

"Yes? Kaya mo ba? Aalalayan nalang kita hanggang clinic." Sabi nya.

"A-ako na." Sabi ko. Hindi ko kayang tumingin sakanya.

"No, let me help you." Sabi nya at binuhat ako.

Hindi ako tanga to let my guards down. Hindi nya ako maalala, kaya hindi basta basta ako mag papadala sa nararamdaman ko. To be honest, I can feel the gun na nakaipit sa pants nya. Katulad ko, siguro pang safety nya rin yon.

Nang makarating kami sa clinic tinignan ng nurse ang paa ko. "Hot compress ma'am, then cold compress po pagkatapos." Sabi nya.

"Ok--"

"I'll do it." Sabi ni Justine.

"No, kaya k--" ugh!

"I insist."

I have no choice so hinayaan ko na sya. Tinitignan ko sya habang focus na focus sya sa pag lalagay ng hot compress saakin.

Simula ng bumalik sya sa pilipinas, lagi nakong updated sa nangyayare sakanya. Well about dito sa school. Syempre hindi ko naman malalaman ang nangyayare sakanya sa underground business nila 'no.

I miss him so much. My bestfriend, my first love.

"Justin." Bigla kong nasambit. Gusto kong barilin ang bibig ko dahil sa katangahan ko!

Nilingon nya ako ng nakakunot ang noo.

"Kanina mo pa binabanggit ang pangalan ko, starting from Tyler and now, Justin. You really know me that much huh?" He said. Napailing naman ako. "What's your name by the way?" He said. Niyakap ko ang bag ko. Tumigil na din sya sa pag ha-hot compress sakin at inutusan nya ang nurse na kunin ang cold compress.

"I-I'm Deyiana." I said.

"Surname? It's unfair you know, kilala moko tapos di kita kilala?" He said and smiled.

I miss those smiles. Yung mga ngiti na alam kong para sakin.

YUCK! I SOUND LIKE I'M SO INLOVE.

HINDI BAGAY SA KATAUHAN KO.

"Saavedra." Shit! Tinignan ko ang reaction nya, nakita kong napatigil sya. Pero bumalik din ang ngiti nya, but not the genuine smile. It looks like nakakita sya ng kalaban.

"Sir ito napo yung cold compress. 5-10 minutes po."

"I know." Sabi nya at umalis naman ulit yung nurse at nag asikaso ng ibang pasyente.

"Paano mo pala ako nakilala ms. Saavedra?" He asked. Hinuhuli ba nya ako? Gusto nya ba ako patayin?

"Relax, hindi kita sasaktan. Wala ka namang ginawang masama. Hahaha." Sabi nya ulit. I felt relieved a little.

"Uhm.. Lagi ka kasing pinagmamalaki ng HUMMS kaya kilala kita." Sabi ko. "You are good at debates."

"Really? So ano palang track mo?" He asked. (K-12 BASED ANG STORY SO DEAL WITH IT HEHE.)

"STEM." I said. Napatango naman sya.

Nung natapos na, inaalalayan nya parin ako palabas ng clinic. Iniupo nya ako sa may bench malapit dun.

"Iuuwi kita sainyo if you don't mind, ang pangit naman kung iiwan kita dito diba? So ihahatid kita." Sabi nya. Alam kong alam nyang magkaaway ang pamilya namin. Ano kayang sinabi sakanya ni Tita Jullene? Or siguro matic na yun since kung hindi ka naman talaga kagrupo sa mafia, considered na kaaway ka agad, eh matagal nangang hindi kasali ang pamilya nila saamin diba? So he thinks na kaaway nya kami? Pero hindi naman nya ako mapapatay ng walang dahilan e.

Sasagot na sana ako na papayag ako pero nag ring yung phone nya.

"Si mom. Wait I'll answer her call lang ah? Wait for me there ihahatid kita." Sabi nya at umalis.

Iniisip ko kung may balak ba syang patayin ako or what.

Nagtataka rin ako kung bakit mag ka year level kami eh mas matanda sya sakin.

Is it because of what happened? Siguro nagstop sya dahil sa nangyari? Siguro nga.

Madami pang pumapasok sa utak ko, dahil naiinip nako at hindi pa bumabalik si Tyler.

Dalawang oras na pero wala parin sya.

"Ma'am Louisiana?" Napatingin ako, bat andito tauhan namin? "May pinapagawa po si ma'am Amanda samin dito. Gusto nyo po ba na iuwi na namin kayo? Ano pong nangyari sa paa ninyo?"

"Na-dapa lang kuya, sige po gawin po muna ninyo yung inutos ni Amanda, balikan nyo nalang po ako kung andito pa ako, sasabay napo ako sainyo." Sabi ko at tumango naman sila at nagsimula nang mag lakad.

Habang lumilipas ang mga oras, unti unti nakong naawa sa sarili ko. Tsh, nagawa ko syang hintayin? Almost 4 hours nako nandito pero wala padin sya. Ganun ko ba sya kamahal?

"Gurl ano ginagawa mo jan? Let's g-- WHAT THE HELL HAPPENED TO YOUR ANKLE!?" Sabi ni Amanda sabay baba sa sasakyan nya. Pauwi na siguro sya.

Imbis na sumagot, umiyak ako sa harap nya.

"I was with him, Amanda. He treated my ankle. He said he'll take me home. He promised." I cried. Hell, bat ganito ba ako?

"You mean nakasama mo si Justine?"she said tumango ako." Then? Nasan sya? Ihahatid kanya? Should I go then? Kaya mo naman saril--"

"I waited for almost 4hours here! Sabi nya sasagutin lang nya ang tawag ng mama nya then ihahatid nya na ako! He promised." Hindi ko kaya, siguro dapat sukuan ko na lahat ng mga nangyari noong nakaraan. "He promised again. For the second time, hindi parin nya natupad. Let's go home."

Should I start hating you now Justine Tyler?

Should I treat you as my mortal enemy in this business?

Let the war begin then.