მსგავსება

შესავალი

ადამიანები ხშირად შეიძლება მიამსგავსოთ ერთმანეთს.ზოგჯერ ამაში ნათესავური კავშირია შუაში ...ზოგჯერ კი უბრალოდ აუხსნელი კავშირი...უბრალოდ მსგავსება...
გაზაფხულის ბოლო დღეებია ვზივარ ნიუ ორკის ცენტრალურ პარკში.ცალ ხელში გაზეთი მიჭირავს მეორე ხელში ყავა.გაზეთს არცკი ვკითხულობ.მზის ჩასვლას ვუყურებ,ეს მართლაც შესანიშნავია.ყავასაც კი არ ვსმავ.გაცივდა კიდეც...
ჰანას უყვარდა აქ მოსვლა.გაზეთს და ყავას ვყიდულობდით ხოლმე და აქ ჩამოვჯდებოდით,მაგრამ არც ყავას ვსვამდით და  არც გაზეთს ვკითხულობდით ხოლმე.უბრალოდ ერთმანეთს ვუყურებდით...ხანდახან მზესაც.
ნაადრევად წამართვა ცხოვრებამ მისი თავი.დიაგნოზი:ფარული სიმსივნე.ფარულად გაუნვითარდა და მხოლოდ მაშინ შევიტყვეთ,როცა მესამე სტადიაში გადაიზარდა.უკვე გვიანი იყო...

-უკაცრავად შეიძლება თქვენი ყავა მოვსვა?

გამომაფხიზლა ხმამ.თავი ავწიე რომ შემეხედა.მზის სხივები ხელს მიშლინენ.ხელი მზეს ავაფარე და შევეცადე შემეხედა.ამჯერად შევძელი,რომ დამენახა,თუმცა დარწმუნებული არ ვიყავი,რომ ვხედავდი.იგივე თვალები,იგივე ტუჩები,ცხვირი,გამოხედვა,თმა.ეს ახალგაზრდა ბიჭი ძალიან ჰგავდა ჩემს ჰანას.
ყავის ჭიქა მივაწოდე.

-იციი უკვე გაცივდა..

წინადადების დამთავრებას არც დელოდა ისე მოსვა ყავა.
-მადლობა სერ.იცით მე მგონი კოღო გადავყლაპე და ...კარგი დაივიწყეთ.

შებრუნდა რომ წასულიყო მე კი მკლავით დავიჭირე"სახელი არ გითქვია".

-თაე.მე თაე მქვია.

"ჯონკუკი" ვუთხარი და ხელი ჩამოვართვი.ის უბრალოდ მიღიმოდა და ვერ ვხდებოდა მის გაშვებას,რომ აღარ ვაპირებდი.