PROLOGUE
Naranasan mo na bang magmahal? Umasa? Maging rebound o option? At, masaktan?
Kung, OO. Aba! Pareho pala tayo. Ang sakit di ba? Nagmahal ka lang naman pero bakit gano'n? Bakit kailangan ang maging kapalit, eh, sobrang sakit!
It sucks, right? But it sucks even more kapag paulit-ulit nang nangyayari sayo. Mapapaisip ka na lang kung bakit sa tuwing kailangan magmahal ka, eh, dapat palaging nasasaktan. Hindi ba pwedeng kahit minsan, sumaya naman. Yung panghabang buhay na saya dahil nagmamahal ka. Bakit kailangan laging may kapalit kapag sumaya? It's unfair, right? F*cking unfair life.
Gustong kong maranasan na ako naman ang iniingatan. Gustong kong maramdaman yung pagmamahal, yung saya sa tuwing ako ang kasama niya. Gusto kong ako naman ang maging top priority niya. Kahit minsan, gusto ko, AKO NAMAN.
Ngunit, kailan? Kailan ko mararanasan ang mga bagay na gusto ko? Kailan ko mararamdaman ang pagmamahal na walang halong pag-aalinlangan?
When?
When the world stop from rotating?
When?
When the star stop shining?
When?
When the water did not clear at all?
When?
When?
Tell me, WHEN?
When Will I Be Happy?
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
Hi! This is my first story. I hope you liked it.
Disclaimer: This story is a fiction. This story is just based on my imagination. Kung ano man ang mababasa niyo dito ay galing sa aking imahinasyon. I just want to write what's on my mind. Bare with me, I'm not good at english. So, kung may mapansin man kayong grammatical error/s, Sorry. And I'm just a student lang po. Hehehehe ^_^ Thank you. I hope you liked it. Please support me. Thank you 💜
-sayreeeeng 💜💜💜
Plagiarism is a crime.
