Hacker/Texting

1.3

Paranoyak olmaya başladım sanırım.

Yok lan bayağı paranoyağım.

Hepsi pisoç Arın yüzünden.

Kesinlikle benim hiçbir suçum yok.

Salak diyen vardır.

Ne diyom ben amk.

Beni buldu ve ben sanki her yerden o çıkacakmış gibi korkuyorum.

Evden çıkarken tek düşündüğüm şey bir an önce okula varmaktı. Ama şu an düşündüğüm tek şey ona yakalanmadan okulun sonunu beklemek. Hayır son sınıf öğrencisiyim ben, neden Allah'ın belası bir psikopata sarıyorum ki? Çünkü geri zekalıyım, cevap basit. Sınıfa vardığımda her zamanki gibi hayvanat bahçesinde olup olmadığımı sorguladım ve yerime yani en arka köşeye geçtim. Ne yani bu da benim serseri serbest stilim.

Neyse sesinin tınısına sıçtığım matematikçisi geldiğinde okulda olduğumu anladım ve bu seferde hayatı sorguladım. Söyledikleri hiçbir şekilde ilgimi çekmiyordu, bu yüzden bende çareyi deftere aptal aptal karikatürler çizmekte buldum.

Sınıfın her zamanki uğultusu bir anda kesildi. Anında etrafıma bakmaya başladım. Ne var ben meraklı bir insanım. Zaten başıma aldığım belalar hep bu merakım yüzünden olmadı mı? Neyse konumuz bela veya başım değil, o yüzden önümdeki kızı dürtükleyip "Ne oldu?" diye sordum. Bana "Sınıfa yeni biri gelecekmiş şimdi." dedi. Başımdan aşağı kaynar sular döküldü dedikleri bu olsa gerek. Bakın ben aptal değilim tabi ki yeni 'öğrencinin' Arın olduğunu anlayabiliyorum. Yaklaşık 1 dakika sonra kapı çaldı ve içeri uzun ve kumral bir herif girdi. Tahmin edin kim? Arın tabi ki de. Matematikçiye kendini tanıttıktan sonra eliyle koymuş gibi bana döndü ve gülümseyerek yanıma geldi. Eğilerek "Sana oyun yeni başladı demiştim güzelim." dedi. Bende durur muyum? Hemen cevabı yapıştırdım, "Bana 'güzelim' gibi barzoca hitaplarda bulunma oruzbu, ağzına sıçarım."