İki Psikopatın Kaleminden

》Rüyaların Gizli Dili《

Olan herşeyin bir nedeni vardır. Gördüğümüz rüyaların bile. Aslında bazılarımız şöyle düşünür : rüyalar bilinçaltının oyunudur , geçmiş şeylerden esinlenilir falan filan.

Hayır arkadaşlar maalesef öyle değiller , onlar gelecekten haberciler...

İşte ben bunun yaşanmış kanıtıyım...

O gün güzel başlamıştı aslında gereğinden çok daha güzel... Aldığımız yeni eve doğru yola koyulmuştuk. Yol yorucu ve sıkıcıydı sonunda biraz kestirmeye karar vermiştim...

İşte rüyalar burda devreye giriyorlar. İlk önce garip bir camın önündünde duruyordum. Tek başımaydım. Fakat daha sonra bir kız geliyordu yanıma... Küçük bir kız çocuğu. Heryeri yara içinde 5-6 yaşlarında bir çocuk...

Önce bir kedi çiziyordu cama sonra bir araba , bir kadın ve küçük bir kız... Ardından bir genç kız çizmeye başlıyor fakat vazgeçiyor...

En sonunda bana bakıp "KAÇ" diye bağırıyor...

Daha sonra uyandım, ne olduğunu anlamıştım ama fazla kurcalamadım. Arabadan çıktım kedim Whisker'ı aldım ve yeni evimize doğru yürümeye başladım.

Güzel bir evdi aslında fakat biz gelmeden önce 20 yıl boyunca kimse bu evde oturmamıştı. Evin sahipleri kiracı bulmakta zorlandıklarını dile getirmişti aslında ama durumun bu kadar vahim olduğunu bilmiyordum açıkcası...

Her neyse. Yukarı çıktım ve eşyalarımı odama yerleştirdim. Ev çok hoşuma gitmesine rağmen odam hiç içime sinmemişti. Nedeni hakkında hiçbir fikrim yoktu ama önemsememeye çalıştım belki de eski odamı özlüyordum...

Aşağı indim ve aileme eşyaları yerleştirmelerinde yardım ettim...

Herşey normaldi, yolda veya evde hiçbir sorun yaşamamıştık. Daha ne kadar güzel olabilirdi ki...

Tekrar odama çıkmak için merdivenlere yöneldiğimde merdiven başındaki pencere dikkatimi çekti. Pencere rüyamdakiyle aynıydı, camı, panjurları... Sonra rüyamdaki küçük kızın çizdiği figürler geldi aklıma. Birden camın köşesine baktım. Evet ordaydı. Ama sadece kedi vardı. Ne araba ne kadın ne de küçük kız.

Kendimle dalga geçtim "yok artık hala o deli saçmalarına inanıyor musun? , çocuklaşma helen" dedim... Bu biraz rahatlatmıştı ama garipti. Daha sonrasında kardeşimin kedimizi buğulu bir cama resmetmesinin gayet normal olduğunu düşündüm.Ne kadar da aptalmışım...

Bu olaydan 2 gün sonra kedim Whisker garip davranmaya başladı. Gereğinden fazla tıslıyor ve ısırıyordu. Gerçi kedilerin böyle zamanları vardı. Fakat evin biyerlerine sürekli dalıp gidiyordu. Bakıyor... Bakıyor... Ve bakıyordu... Ardından tıslıyor, tüylerini kabartıyor ve oradan uzaklaşıyordu. Ve birkaç gün sonra öldü. Yıllarımı geçirdiğim, kendimden çok ona değer verdiğim, biricik kedim. Artık o yoktu. Aslında hiçbir rahatsızlığı yoktu. Tamam genç bir kedi değildi, ama yaşlı da sayılmazdı. Son günlerdeki garip davranışları geldi aklıma. Sonra da rüyamdaki küçük kız. Ilk önce kediyi çizmişti buğulu cama. Sonra da araba. Bakalım gerçekleşecek miydi??? Ne diyorum ben ya ,helen saçmalama....

Ve bu olaydan da tam 3 gün sonra korktuğum başıma geldi. Evet tahmin ettiğiniz gibi... Arabamız bozuldu. Tamirci çağırdık fakat tamirci arabanın motorunun tamamen bozulduğunu, böyle bir şeyi tamir etmenin pahalıya patlayacağını söyledi. Biz de arabayı hurdacıya verdik.

Ardından gidip o cama tekrar baktım. Şimdi ise orada bir kadın olması gerekiyordu. Haklıydım bir kadın vardı. Artık bunu kardeşime sormanın vakti gelmişti. Ne kadar kendimi çocuk gibi hissetsem de gerçekten tırsmaya başlamıştım. Bu resimleri onun mu çizdiğini sorunca sakin bir şekilde hayır dedi. Bunu beklemiyordum. O değildi. Ben değildim. Annem veya babam zaten böyle birşey yapmazlardı. O zaman kimdi? Ya da neydi?!?