Aşk en büyük çaresizliğim oldu ve ben çaresizliğimden kaçamıyorum. Onu aklım bir nebzede olsa unuttu ama kalbim... Çok zor. Akıl unutur, aklın unutması kolaydır. Onu görmek biraz iyi gelsende acı veriyor. Aynı acıyı ikinci kez yaşamak korkutuyordu beni. Korktuğum başıma geldi. Bu yüzden artık hiçbşrşeyden korkmuyorum. Belki hiç sevmedim sanıyor ama yanılıyor. Ben onu kendi canımdan bile çok sevdim. Nolcak böyle. Nolcak bunun sonu. Daha nereye kadar seveceğim seni. O beni aklında kalbinde bitirmiş belli ki. Ben onu aklımda bitirdiğim çok mu? Gerçekten haksızlık oldu. Ona da bana da. O haksızlığı onun aklı yaptı. İkimizede yazık oldu. O şuan yanımda gülüp eğleniyor. O mutlu. Ama ben onun mutluluğuyla mutlu oluyorum. Zaman herşeyin ilacı derler. Ama bazen herşeyin ilacı olmuyo neyazıkki. Sadece alıştırıyo unutturmuyo. Eğer unuttursaydı belki yeni biri olurdu hayatımda. Ama yinede istemezdim. Sen hayatıma nasıl girdin birdenbire. Nasıl sevdim seni. Farketmemişim bile. Herşeyim dedim sana. Sevgilim değildin sadece. Dostum, sırdaşımdın. Sen benden gittin gideli herşeyim seninle beraber gitti sanki... 🌙
