Im Not Your Niichan

Chapter 2

A/N:Hope you like it

Niichan

Yuriko POV

Nandito ako ngayon sa kwarto,naka upo ako sa hospital bed,11:00 pm na,at wala na sila lola dito dahil may aasikasuhin lang daw sila sabi nung nurse

Tinanggal ko ang breathing mask ko at yung dextrose,nag tungo ako sa wheelchair at kinuha yung jacket ko

Mag lalakad lakad nalang muna ako,nakakbagot eh...im just 7 years old pero ganito na ako mag isip kaya wag kayo

Sinuot ko na ang jacket at isa winter boots sabay sumakay na ako sa wheel chair

Lumabas na ako sa kwarto,sakto at walang tao dito samay hallway,nag tungo ako sa elevator

***

Nag tungo ako sa backdoor nila,nachempohan ko namang natutulog ang guard kaya nag tungo na ako sa sliding door at automatic itong nag bukas kaya hindi naramdaman nang guard ang presence ko

Umuulan na nang snow,at sobrang lamig na dito sa labas,sakto at may dala akong jacket at winter boots,medyo nahihirapan lang ako sa neck brace na nakakabit saakin,pero ayos lang

"Anong ginagawa mo dito sa labas nang ganitong oras?"

Naglakad ang batang lalaki sa harap ko "Alam mo ba ang patakaran dito sa hospital?" tanong nya

Naka jacket din sya at sugurical mask "Oniichan!san ka ba galing?" saad ko,akala ko kung sino,si kuya Riyo lang pala

"Teka ano?" naguguluhang nyang tanong

"Hindi mo na ba ako naaalala Niichan?at ganyan ang itsura mo?" saad ko at hinawakan ang pisngi nya

Inalis nya ang kamay ko "Ok naguguluhan ako ngayon sayo pero ibabalik na kita sa kwarto mo" saad nya at tinignan yung room card na hawak ko "Ang layo naman nang floor mo!" saad nya at tinulak papasok ang wheelchair ko

Ngayon,gising na ang guard at nakatulala lang ako,hindi ko sya pinansin

Pero naalala ko...nasan ba sila mama?bakit wala na akong maalala tungkol sa nangyari kani— "AAAH!!!!!!" sigaw ko at napahawak sa ulo

Nag liliwanag ang buong paligid para bang...may ilaw nang sasakyan ang nakikita ko,napapikit ako sa sobrang silaw at dumilat ulit,nakita ko ang pigura ni Papa

'Anong nangyayari Gaston?!'

"Nnngggghhhrrrr.....mmmmmnnmnn" ungol ko sa sobrang sakit

"Hoy!bata?ok kalang?" nag aalalang tanong ni Kuya Riyo

"Niichan...ano bang nangyari?" naiiyak kong tanong at yinakap sya,pakiramdam ko natigilan sya nang gawin ko yun "Hindi mo na ba ako makilala?si Yuriko ito...ano bang nangyari kanina at napadpad ako dito?" naiiyak kong tanong

Hindi nya ako sinagot at tinap nalang nya ang ulo ko,humiwalay na ako sa pagkakayakap

Nagulat ako nang hawakan nya ang pisngi ko

"Im not your niichan but I can be your niichan,so stop crying"