Brooke's hoofd knalt tegen de muur. Tranen stromen over haar wangen.
Ze schreeuwt,
ze schreeuwt zonder geluid.
Haar tenen krullen. Haar handen in haar haar. Haar armbandjes knellen rond haar polsen onder haar trui.
Ze schuren tegen haar littekens, niet dat ze het erg vindt.
Pijn, daar houdt ze van.
Geen emotionele, alleen de fysieke.
Haar handen slaan voor haar mond. Zodat ze niet echt schreeuwt. Haar rug iets rechter tegen de muur.
Nadat ze in die positie een tijdje zit draait ze zich om. Zodat ze op de grond ligt.
Ze ligt op haar buik hoofd in haar hoofdkussen -die ze die zelfde morgen in woede op de grond gooide- gedrukt.
Ze gooit haar kussen in haar bed. Staat recht en gaat in haar bed liggen.
Ze veegt tranen weg, wat nu niet echt helpt als er dubbel zoveel uit haar ogen stromen. Ze strekt haar arm uit naar haar boekenkast. Waar ze tussen haar lievelingsboek 'The Fault In Out Stars' een mesje heeft verstopt.
Wel niet echt een mesje. Als je een slijper openbreekt hou je een mesje en plastic over. Dat mesje.
Ze trekt haar trui met ' i don't care' over haar hoofd. Ze schuift haar armbandjes omhoog en laat het meisje 4 keer over haar arm glijden.
Daarna kijkt ze even naar het bloed. Brooke neemt een toiletpapier rol vanonder haar bed en dept op de wonde.
Het doet pijn, maar daar doet ze het voor.
Als alles is opgedroogt schuift ze haar armbandjes terug op zijn plaats.
Nog steeds huilend neemt ze haar Iphone.
234 berichten, niet raar. Brooke is populair.
Maar heeft niet echt vrienden, denkt ze.
Er zijn 3 meisjes waar ze meer mee optrekt. Dat haar beste vrienden moeten voorstellen. Niet echt dat ze zich beter met hun voelt dan de eerste beste dakloze.
Maar Brooke is een goeie actrice, dus niemand merkt er iets van.
Ze negeert de berichten en vergrenteld haar gsm terug. Niet zonder te kijken hoelaat het is.
Vier uur 's nachts.
Laat?
Nee Brooke slaapt toch nooit.
Niet dat iemand het ooit merkt.
Brooke is 14 jaar.
Ze heeft een broer van 16 jaar.
En een halfzus van 2 jaar.
Gescheiden ouders, stiefvader, stiefmoeder.
Stiefnichten, stiefneven, stiefgrootouders, stieftante's.
Van alles genoeg.
Niemand die iets merkt.
Elke dag breekt Brooke een beetje meer.
Maar er komt een einde,
en snel heel snel.
Want wie gaat haar missen?.
JE LEEST
Suicide
Teen FictionZe had het geplant. Al lang, stil zonder dat iemand het hoefde te weten. De persoon waarvan je het minste verwacht dat ze ooit zoiets zou doen. Haar littekens, die voor eeuwig onder haar mouwen verstopt werden weerspiegelen het. Haar ogen rood en op...