Hayat ben gibi

İlk buluşma

Okulun yanındaki kafeye gittiğimde el işareti ile beni masaya çağıran kısık ama anlamlı gözleri olan,kumralla,siyah arasında ki saçlarını arkaya doğru taramış,baybface,kaslı ve tatlı genç bir çocuktu.Masaya oturunca ilk önce sakin davrandım ve samimiyetsiz bir gülümse yerleştirdim yüzüme ve çoçuğa daha dikkatli bakınca bu çocuğun sabah minibüsteki omzuma vuran çocuk olduğunu farkettim ki etmemekte mümkün değil yani bu da minibüsteki parfümle yıkanan insanlardan aşağı değildi.Bir anda ortamdaki sessizliği bozan o oldu.
"-Hayattı değil mi ismin?"
"-evet Hayatta ben.."
"-şşşşş seni tanıyorum çok araştırdım sabah minibüse binmemin sebebi de beni minibüsler de süründürmenin de sebebi sensin daha önce hiç bir kız için bırak minibüse binmeyi peşinden koşmadım bile haa bu arada babanı aradığını da biliyorum merak etme şuan sadece arkadaşın olmak istiyorum babanı bulmak için senin yanında olmak,sana yardım etmek istiyorum..."
Kuzey'in sözünü bir anda kesip
"-sana ve senin gibilere ihtiyacım yok!Ben bu zamana kadar kendi başımın çaresine baktım ve bundan sonrada bakabilirim!"
Diyerek bir hışımla masadan kalktım bir kaç hızlı adımımdan sonra bileğimi soğuk bir el kapladı göz,göze geldik o anda saçları savrulurken kısık kahverengi gözleri beni mest etmişti.
"-Gidemezsin,daha kahve içicektik."
dedi tatlı bir gülümseme ile
"-Allahım bu nasıl bir gün ya herkes beni mi buluyor sanki tüm dünya şu Hayat'ın ayarlarını bozalım diye anlaşmış! Oğlum sen manyak falan mısın olmaz diyorum sen gelmişsin bana kahve diyorsun."
Diyerek bileğimi onun kavrayan ellerinden kurtararak ondan uzaklaşarak koşmaya başladım.Arkamdan
"-Sen bu hayatta gördüğüm en güzel çiçeklerden daha güzelsin ve en sevdiğim parfümden daha güzel kokuyorsun. Evet sen güçlüsün ama bensiz olmaz Hayat.Bensiz olmaz Çünkü ben babanın nerde olduğunu biliyorum.
Arkamı dönüp
"- Yalan söylüyorsun!"
"-İnan bana bu hayatta yalan söylemeye cesaret edemediğim tek kişisin."
"-Yapma,kandırma ikimizi de bu da beni elde edebilmek için oyunlarından biri değil mi ?"
"-Değil! Oyun falan değil Hayat babanın nerede olduğunu biliyorum.İstersen götüreyim seni."
"-Tamam hadi hemen,şimdi."
"-Biraz uzak yani uzun sürebilir sen annene mesaj falan at."
Anneme cerenlerde kalacağım diye bir bahane uydurup mesaj attım.
"-kapının önündeki son model arabasının kapısını açıp o da şoför koltuğuna geçti.
"-Oğlum sen vallahi manyaksın son model araban var gelmiş benle minibüse biniyorsun."
"- Manyak değilim ben sadece dışardan manyak gözükülebilecek kadar aşığım."
Diyip kahkaha attı,yaklaşık iki buçuk,üç saat sonra bir yere geldik araba da uyuyakalmışım.omzumu dürterek beni uyandırdı.Saatte 18:00 olmuştu.kalkıp geldiğimiz yeri inceledim.Gözlerim dolu,dolu olmuştu bile...
"-yapma! Gerçekten mi ya gerçekten mi nolur bana bunun bir şaka olduğunu falan söyle diyerek ağlamaya başladım."
"-keşke sana bunların kötü bir şaka olduğunu söyleyebilseydim keşke İnan bana bunu yapabilmek için herşeyimi verirdim."