1996 yılında Türkiye'de doğdum.Büyüyordum.Duygularım gelişiyor ve her şeyi anlayabiliyordum.İri yarı bir yapıya sahiptim.Yerinde duramayan bir çocuktum.Eve girmezdim hiç,girsem bile babamın zoruyla.Sokaklarda büyüdüm ve mahallede yaşadım hayatımı.Daha dört yaşında bisiklet sürmeyi öğrendim ve aileme farkındalık yarattım.Çünkü yüzlerce kez düşüyor olmak beni hedefimden alıkoyamıyordu.Hayal gücü geniş bir çocuktum ve el becerim üst düzeydi.Daha oyun dönemimdeyken okula başladım.Kavgalar etmeye başladım.Lakabım ayı idi.Herkesi rahatça dövebiliyordum ve bir sebebi de olması gerekmiyordu.Okumayı en son ben öğrendim sınıfta.Çünkü ilgi alanım daha çok oyunlardı.Sınıfımız da deli lakaplı bir arkadaş vardı.Hafta da düzenli olarak onunla dövüşürdük.Kavga etmediğimiz zamanlarda ben resim çizerdim Deli de arkadaşlarının ağzına karınca sokmaya çalışırdı.Hakkını vermeliyim ki bir metre öteden ağzıma karınca attığını biliyorum.Üç yıl sonra dördüncü sınıfta bana,Dana diye diye dayak atan öğretmenimden kurtulmuştum.Sınıf öğretmenimiz değişti ve değişince nedendir bilmem,benim ders dinleyesim geldi.Neyse ki kısa sürdü.Daha sonra beşinci sınıfta ben ve Dolunay lakaplı arkadaşım ile beraber karikatür çizimlerine başlamıştık.Bu çizimlerimiz,öğretmenimizin dikkatini çekti ve onun gözünde ders dinlediği için değil,yaratıcı olduğumuz için gözde öğrenciler olduk,farkındalık yarattık.Ders dinlemek ve kalıplaştırılmış sistem de ineklerle yarışmak bana göre değildi.Çok sıkıcıydı.Ben içimden geleni yapmak ve yaşamak istiyordum.Ama ne yazık ki binlerce öğrencinin yapması gereken iki kural vardı.Ders çalışıp sınava girmek.Bu iki kural,hayal gücünün,bireysel yeteneğin ve becerilerimizin önüne geçerse eğer,biz biz olmaktan çıkarız.Ama sistem bizi biz olmaktan çıkarıp ona uymamıza zorladığı için biz biz kalamadık.Kimin ne yeteneği yada neye yeteneği olursa olsun gireceği dersler ve göreceği konular aynıdır.Sistem sadece sizi sadece tek bir amaç için yetiştirir.Kendi boşluğunu doldurmak!
Birinci bölüm için kendime tanıdığım sürenin sonuna geldim.İkinci bölümde Görüşmek üzere!
BINABASA MO ANG
Gelecek Korkusu
Short StorySistem bizi biz olmaktan çıkarmaya zorladığı için biz biz kalamadık.Geleceği düşünerek geçerken günlerim size biraz geçmişimden bahsedeyim.Tüm doğallığım ile karşınızdayım.Doğru yada yanlış tüm düşüncelerim ile hikayemi baştan sona anlatıyorum.