Samimi Olmak

Samimi olmak karşımızdaki insana tüm içtenliğimizle sarıldığımızda oluşur. Doğru bir insanla tanışmadıktan sonra ilk hatamız ona kalbimizi açmak olur. Bazen ufak tefek yalvarışlarımız olur, gülüşlerimizin arkasındaki yalvarışlar ve bizim bu yalvarışlarımızı tek konuşmamızdan bile anlayabilen, yaramıza merhem olabilecek insanlarla tanışırız. Gelirler ve geldikleri andan itibaren ruhumuzda sevinç oluştururlar. Onlara iyi ki varsın deriz, iyi ki benimlesin, iyi ki seninle tanışmışım deriz ama şu ana kadar iyi ki varsın dediklerimizin kaçı yanımızdaki ? Onlarda elbet çekip gidecekler. Her şeyimizle beraber çekip gidecekler. Bazı samimiyetler çıkarlar üzerine kurulur. Siz karşılıklı sevginiz olduğunu düşünürsünüz ama karşınızdaki size bir nebze olsun değer vermiyordur. Bunu fark ettiğinizde genellikle iş işten geçmiş olur. Siz bir insana güvenirsiniz, ona sırlarınızı verirsiniz ama aranız bozulduğu andan itibaren sizin bütün sırlarınızı ortaya dökerler. ''O, onun karaktersizliği'' dersiniz ama onun sizi satışıyla beraber size getirdiği şeyler ''O, onun karaktersizliği'' diyip geçilebilecek türden şeyler değildir. Size atılan kazığı günlerce, aylarca, yıllarca hatta bir ömür boyu unutmazsınız. Her yediğiniz kazıkta ya da darbede yere düşersiniz ve bu yere düşüşlerinizle birlikte daha da çok güçlenirsiniz...
Her şey bir yana samimi olup kardeşim dediğiniz bir insanın bir milyon kez hatasını görseniz de tüm olmuş ve olabilecek kötü ihtimalleri hiçe sayarsınız çünkü yaptığı davranışları ona asla ama asla konduramazsınız. Hepimizin bu hayatta bir pişmanlığı vardır.