Durdu kadın,
Olduğu yer de tam da şu an
Saati boş verin yoktur bir önemi.
İlkin kaldırdı kafasını gökyüzüne
Bulutlar zamanla yarışıyor gibi,
Güneş yine hüzünle batıyor.
Yerin dibine eğildi,
Yolunu bulup kanalizasyona gidemeyen yağmura benzetti kendini,
Sürekli bir çamura, taşkına sebep oluyordu
Yüreğinde kopan fırtınalar.
Sonra bir baktı etrafına,
O adamın yerine koydu kendini,
Kendini sürekli bir yere yetişmeye çalışır gibi hissetti
Ya da? Öyleydi.
Küçük bir çocuk oldu,
İstediği olmayınca ağlayamayan bir kadındı.
Sonra gökyüzü doldu içine, yağmuru yağdırdı
Yağmurdan kaçarak otobüse yetişmeye çalıştı
Yapamadı, oturdu ve ağladı.
