ONLAR YOKLAR

Karanlık. Bir o kadar da soğuk. Ellerim, ellerimi kımıldatamıyorum. Ayak sesleri, evet evet ayak sesleri. Gittikçe yaklaşan ayak sesleri duyuyorum. Konuşmak istiyor ama konuşamıyorum halsizlik bütün bedenimi esir aldı. Tüm gücümü topladım ve bağırdım. "Yardım edin!!! Ayak sesleri aniden durdu.

"Lütfen yardım edin" Sesim boğuk ve fısıltı gibi çıkmıştı. Bir anda ışıklar açıldı ve aniden açılan ışıkla direk gözlerime hücum ettiğinde gözlerim acıdı.

Karşımda birini görüyorum; uzun boylu, üçgen vücutlu... "Geliyorum bekle beni" dedi korkutan bir o kadar da tahrik eden bir ses.

Kimsin demek için dudaklarımı güçlükle birbirinden ayırdım tekrar gücümü topladım tam konuşacaktım ki bir kişi daha belirdi ve benden önce davrandı "Kim olduğumuzu asla öğrenemeyeceksin!" Dedi.

Arkamdan başka ayak sesleri duydum gittikce ses yükseliyor yani yaklaşıyordu.

Arkama bakmak istedim fakat halsiz bir o kadar da güçsüzdüm tüm gücümü konuşmak içün harcamıştım ve şuan kımıldatamıyordum.

Arkamdan gelen ayak sesleri arkamda tam dibimde durmuştu bunun farkına varmam çok sürmedi çünkü arkamdan gelen kişinin nefesini duyabiliyordum artık. Kulağıma eğildi ve fısıldadı

"ONLAR YOKLAR!"

Bir anda sıçradım. Etrafıma baktım, odamdaydım. Bu kabus da neyin nesiydi böyle. Ahh çok film izliyordum onun etkisi olmalıydı.

Dışarıdan aşırı derecede gürültü geliyordu. İçimden gürültüyü çıkaranlara bayağı bir saydırdıktan sonra ayağı kalktım ve pencereye doğru ilerledim.

Yavaşça perdeyi araladım. Karşımızda ki daha yalnızca iki gündür boş olan eve birileri taşınıyordu.

Önceden orada babamı ayartan lanet olası kadın oturuyordu. Ama babamın ölümünden sonra bir daha gelmedi iki gün önce birileri gelip evi boşaltmıştı ve sadece ama sadece iki gün sonra yeni birileri taşınıyordu.

Kafamda aniden binlerce soru oluştu

Kimdiler?

Kaç kişiydiler?

Çocukları var mıydı?

Kaç çocukları vardı?

Çocukları kız mıydı erkek miydi?

Çocukları varsa kaç yaşındaydılar?

O sıra 19-20 yaşlarında -taşşş gibi maşallah- hafif düşük bel, koyu, dar pantolonu ve üçgen vucudunu belli eden siyah tişörtlü yakışıklı bir gencin eşyaların ne taraftan gideceğini gösterdiğini fark ettim.

Onu iyice incelerken aniden kafasını çevirip o sert bakışlarıyla bana baktı. Bir anda irkildim ve geri çekildim.

O da kimdi öyle burada bir çok yakışıklı genç oturuyordu ama daha önce onun gibisini hiç görmemiştim.

Odamdan çıktım merdivenlere yöneldim, aşağı indiğimde annemin kahvaltı hazırladığını gördüm.

"Günaydın" onun bana günaydın demesine fırsat vermeden,

"Annecim yeni taşınan komşularımıza hoşgeldin demeye gidelim miii??"dedim neşeli bir ses tonuyla.

"Gitmemiz doğru olmaz kızım. İki genç oğlan taşınmış. Abi kardeşlermiş ama onlar yemek yapamaz. Ben yemek yapınca onlarada götürürsün. Olur mu?"dedi

"Tamam annecim"dedim şımarık şımarık sonunu uzatarak.

Ardından annemin kahvaltıyı hazırlamasına yardım ettim. Masayı hazırladıktan sonra abimi çağırdım ve birlikte kahvaltı yaptık.