7, bölüm
Miraç dan
Yolda yürürken bir kenarıya oturup hüngür hüngür ağlamak geldi içimden ama yapmadım ben o eve girmiştim mira olmasaydı belki de almıştım haramı tövbe ya ne düşünüyorum ben şükür ki almadım o parayı ama annemi nasıl kurtarıcağım tek umudum ustanın cevabı o da hayır derse ben nasıl bulucağım o parayı kız Allahtan insanetli çıktı da polise haber vermedi de ben o kıza bacım derken neden zorlandım ki onun da cevabını buluruz eve gidemedim hastahaneye gittim annem hastahaneye yatırıldığundan beri ev bomboştu ben de evde duramıyodum bazen annemin kapısının önünde bekliyodum bazen de yanında evde kaldığımı düşünsün diye kapının önünde bekliyodum bugün de kapının önünde bekleme günüydü gidip oturdum kapının önündeki oturağa
Mira dan
O neydi öyle ya düğüne iyi ki gitmemişim miraçla tanışma fırsatı buldum O hep özendiğim hayatı dinledim ama annesinin durumuna üzüldüm ne güzel birbirlerine sımsıkı tutunmuşlar oysa biz öyle miyiz kırık tespihin dağılan boncukları gibiyiz ama ben O boncukları biraraya getirmek istiyorum hayat bu ne olucağı belli olmaz hem onu boşveriym de yarın bir mahalleye gidicektim çok heyecanlıyım umarım miraç ın ustası kabul eder de annesinin ameliyat parasını veririm
______________________________Sabah saat 9 da uyanmıştım acaba ne giysem içimde büyük bir heyecan var sanki yeni hayatıma ilk adımımı atıyor gibiyim kalbim gümbür gümbür atıyo dolabımı açtım ve önce kıyafetlere şöyle bir göz attım sonra yeşil şortumu ve beyaz askılı tişortumu giyinmeye karar verdim üstümü giyindim ve saçlarımı atkuruğu yaptım ardından hafif bir makyaj yaptım yeşil zincirli sırt çantama da eşyalarımı koydum tam hangi ayakkabıyı giyme kararı alıcakken miraç aradı ben de açtım
" efendim " dedim
" mira nasılsın " dedi miraç hım kibar adam
" iyiyim sen nasılsın " dedim
" iyi " dedi miraç iyi demişti bu bir sessiz iyi değilim demekti zaten iyi dedikten sonra derin bir nefes aldığını duydum sonra da devam etti konuşmasına
" ya kusura bakma ben gelicektim ama annem eahatsızlanmış onun yanındayım " dedi miraç
" sorun değil annen nasıl " dedim iyi lafınun arkasındaki değilim in sebebi belli olmuştu
" aynı " dedi miraç sesi titremişti
" benim yapabiliceğim bişey var mı " dedim
" yok sağol " dedi miraç ama benim içim hiç rahat etmemişti
" sen hastahanede misin " dedim
" evet " dedi miraç
" hangi hasrahane bana konum at " dedim
" napıcaksın " dedi miraç
" gelicem " dedim
" mira hiç ge… demişti miraç sözünü kestim
" geliyorım miraç hiç çeneni yorma konum at ha atmazssan hastahane hastahane dolaşır seni bulurum " dedim sonra da miraç ın cevap vermesini beklemeden telefınu kapattım zaten bu blöfü yiyen miraç da konum atmıştı rastgele bir ayakkabı aldım ve hemen giyip yola çıktım ama tabi muhteşem istanbıl trafiği sayesinde 1 saatlik yolu 2 saate geldim hastahaneye gittiğimde miraçı aradım nerede oldığunu sordum iyi ki yukarolarda değilmiş ben asansöre tekbaşıma binemem korkarım halbuki öyle fobim falan da yok sadece korkuyorum işte 2, kata çıktığımda girişte miraç ı gördüm öyle simsiyah giyinmişti hali de kötüydü gidip sarıldım ona belki iyi gelir diye ne biliym kötü durumlarda sarılmak rahatlatır ama miraç bana sarılmayınca geri çekildim
" şey ben " diye bişeyler geveledim ama o sırada doktor imdadıma yetişti
" miraç bey " dedi doktor
" ethem bey " dedi miraç doktora beklenti dolu gözlerle bakıyodu
" münevver hanım şimdilik iyi ama acilen ameliyat olması gerekiyo " dedi doktor miraç bişey diyemedi önce biraz volra attı sonra yüzü duvara dönük nir şekilde durup anlını duvara yasladı bu tablo çaresizliğin görüntüsüydü ve ben buna izin veremezdim doktor tam giderken durdurdım onu
" ameliyatı yapın " dedim o sırada miraç da anlını yasladığı yerden kaldırdı ve bana baktı
" ne " dedi miraç
" ameliyat masraflarını ben karşılıycam " dedim
" hayır bunu kabul edemem " dedi miraç
" neyin gururunu yapıyosun miraç kadın ölüyo " dedim biraz sesimi yükselterek
" annem ölmüycek " diye kükredi miraç bu acı bir bağırıştı çaresiz bir haykırıştı " ölmüycek ameliyat olucak " dedim o sırada miraç yere çöktü ben de yanına gittim
" ben nasıl bir evladım ya annemi kurtaramıyorum mira " dedi miraç gözyaşları içersindeydi sonra kafasını arkadındaki duvara vurmaya başladı
" annem kurtulsun ya " dedi miraç her vuruşunda aynı şeyi tekrar ediyıdu " annem kurtulsun ya " diyodu
" miraç " dedim duymadı benim de gözlerim dolmuştu miraç ın yüzünü ellerimin arasına aldım sonunda durnuştu kafasını dizine gömünce ben de kafasını öpüp kollarımı sardım
" annen kurtulucak " dedim miraç kafasını kaldırıp bana baktı gözleri acı çeken bir çocuk gibi bakıyodu sildim yaşlarını yerine yenileri eklendi onları da sildim
" kurtulucak demi " dedi miraç çaresizce bakıyodu
" kurtulucak " dedim ben de onu bu çaresizlikten kurtarmak istiyodum bu sefer o sarıldı bana ben de ona sarıldım gözyaşı enseme akmıştı bir süre öyle kaldık sonra ayrıldık
" kusura bakma ben bir şey ooldım " dedi miraç dağılmıştı da söylüyemiyodu
" sorun değil " dedim başka ne diyebilirdim ki hayatımda ilk defa ağlayan bir erkek görüyorum ayağa kalkıp elimi ona uzattım
" hadi kalk bir elini yüzünü yıka kendini toparla sonra da annenin yanına gidelim " dedim miraç önce elime baktı sonra da bileğimden tutup kalktı neden elimden tutmamıştı ki
" çok teşekkür ederim " dedi miraç hafif bir tebessüm ettim ve " hadi seni burada bekliyorım " dedim miraç gidince ben de onu beklemeye başladım
3, kişi
Miraç dün gece kapının önünde brklerken içeriye doktorlar doluşunca anlamıştı kötü bişey olduğununeredeyse annesini kaybediyodu şşmdi kavabonun kirli aynasından yüzüne bakıyodu elini yüzüne yıkadı neredeyse patlamak üzereydi uzun uzun baktı kendisine sonra bir yumruk attı kendisine hayır deli değildi sadece kendisine kızgındı annesini kurtaramamasına kızgındı hayatın adaletsizliğine kızgındı hiç tanımadığı babasına kızgındı ama en çok çaresizliğe kızgındı kanayan dudağını umursamadan çıktı lavabodan mira onu aynı yerde bekliyodu miraç kızın yanına gidince miranın dikkatini adamın kanayan dudağı çekmişti elini adamın dudağına koyunca içi acımıştı kızın
" ne oldu sana " dedi mira endişeyle
" bana adaletsiz bir dünya oldu " dedi miraç zaten adalet denen şey sadece sözdeydi kime adalet var ki bu dünyada mira susmuştı elini çekip adamın dudağı için bişeyler bulmaya gidicekken adam kızın bileğinden yakaladı
" mira hani sen diyosun ya şirketi batırıcam diye batırma mira bak görüyosun parasızız diye annem ameliyat olamıyo daha birsürü sıkıntı çekti burası tozpenbe hayallerin yeri değil mira elindekinin kıymetini bil " dedi miraç
" ben tozpenbe hayaller kurmuyorum ki hem annen ameliyat olucak brn sadece " diyip sustu mira anlatmak istememişti hayalini adama
" sadece ne " dedi miraç kızın bileğini bırakarak
" boşver ben dudağın için bişeylet buliym " defi mira
" gerek yok " dedi miraç
" sen salaksın " dedi mira sonra da arkadını dönüp gitti geri gekdiğinde elinde pamuk ve tendütüön vardı miraç bir köşeye oturup başını arkaya dayadığı için kızı görmedi ama mira onu görmüştü yanına gidip önce çenesini eliyle kendisine doğru çevirdi miraç kızı öyle görmüştü gittiğini sanmıştı elindekileri görünce
" gerek yoktu " dedi miraç kız hiçbişey demeden tendütüyonlu pamuğu adamın kanayan dudağına sertçe bastırdı adam canının acıdığını belli etmemek için dişlerini sıktı
" o parayı alıcaksın " dedi mira
" almıycam " dedi miraç
" alıcsksın " dedi mira
" almıycam " ded miraç kız bu inadın akşama kadar sürebiliceğini düşününüp önce biraz sustu ama sonra
" annen için " dedi mira adam bişey diyemedi evet hırsızlığa annesi için teşebbüs etmişti ama onu da yapamamıştı şimdi kız kendi isteğiyle veriyodu annesi onun için çok şey yapmıştı şimdi de miraç ın annesini iyileştirmesi laZımdı
" tamam " dedi miraç
" oh be sonunda kabul ettin " dedi mira gülümseyerek
" ama benden bişey iste " dedi miraç bir karşılık vermeden almazdı o parayı
" yok istemiyorum bişey " dedi mira
" mira sen bişey istemezssen almam o parayı " dedi miraç mira bir süre düşündü ne isteyebilirdi ki bu inatçı adamdan sonra bulmuştu
" tamam benimle çalış " dedi mira
" tamam ama maaş almam " dedi miraç
" saçmalama miraç " dedi mira adam tam bişey söylüycekti ki kız eliyle adamın ağzını kapattı
" itiraz istemiyorum bu konu kapanmıştır şimdi kalk da annenin yanına gidelim " dedi mira sonra elini çekip yürümeye başlad ama arkasından miraç ın alaylı sesini duyunca durdu
" yalnız o taraftan değil " dedi miraç alayla senin havan da bu kadar olur mira diye geçirdi kız içinden sonra arkasını dönüp miraç ıtakip etmeye başladı biraz yürüdülten sonra bir odaya girdiler miraç hemen gidip annesine sarıldı ve başından öptü mira ise bu samimi tabloya özenle bakmıştı bir gün bile annesinden bu samimiyeti görmemişti münevver hanım oğluna sarıldıktan sonra mirayı farkett
" hanım kızımız kim oğlum " dedi münevver hanım kız güler yüzlülükle münevver hanım a yaklaşıp elini öptü
" merhaba ben mira " dedi mira adam ise kızın bu davranışına şaşırmıştı miraç kızın el öpmek ne onu bile bilmediğini düşünmüştü
" merhaba kızım ne güzel adın varmış " dedi münevver hanım
" teşekkür ederim " dedi mira " keşke başka yerde tanışsaydık olmadı böyle hastahane köşelerinde " dedi münevver hanım
" estağufurullah ben geçmiş olsun demek için gelmiştim " dedi mira
" teşekkü ederim kızım " dedi mğnevver hanım
" ee hasta ziyaretinin kısa olanı makpuldür ben mira yı evine bırakiym " dedi miraç
" hastahanede olmasaydık kal derdim de git kızım için sıkılmasın " dedi münevver hanım
" tamam ben yine gelirim sizi görmeye " dedi mira
" bidahakine eve beklerim orada güzel güzel oturur konuşuruz " dedi münevver hanım
" tabi çok sevinirim " dedi mira sonra münevver hanım la mira sarılıp vedalaştılar ve mira yla miraç hastahaneden çıktı
" örf adet bildiğini bilmiyodum " dedi miraç
" samimi ilişkiler hep örf adette ben de biraz araştırmıştım " dedi mira arabanın önüne geldiklerinde
" ben kullanabilir miyim " dedi miraç kız adamın gözlerindeki çocuksu ifadeyi görünce dayanamadı anahtarı miraç ın eline verdi ve sürücü koltuğunun yanındaki koltuğa oturdu ardından hemen miraç da bindi arabaya
" nereye " diye sordu miraç
" bankaya " dedi mira adam da sürdü banka çok uzak değildi hemen gelmişlerdi durduklarında kız adama kartını uzattı
" git annenin ameliyat parasını çek " dedi mira adam önce karta baktı sonra da kıza
" bunu neden yapıyosun " dedi miraç
" neyi " ded mira
" mira ben senin evine hırsızlığa geldim neden bana güveniyosun " dedi miraç
" çünkü sana güveniyorum " dedi mira
" iyi de neden daha dün tanıdığın adama güveniyosun " dedi miraç
" çünkü daha dün tanudığım adam hayatın izi ben de bu izden acıları kaldırmaya çalışıyorum " dedi mira adam bu derinlikle susnuştu
" al şu kartı " dedi mira adam kartı aldı tam arabadan çıkıcakken
" şifresi ne bunun " dedi miraç
"3333 " dedi mira adam arabadan çıkıp bankaya girdi ve ihtiyacı olan parayı çekip arabaya bindi ve kartı miraya verdi
" bir teşekkürle ödenicek borç değil ama teşekkür ederim " dedi miraç
" annen çok tatlı birisi " dedi mira bu kasıntılı muhabbeti kapatmak için
" öyledir " dedi miraç tatlı tatlı gülümseyerek
" miraç hastahaneye geri dönelim en azından işlemleri başlatırız " dedi mira
" tamam " dedi miraç o da annesinin çabuk iyileşmesini istediği için başka bişey düşünememişti 5 dakika içersinde hastahanede olmuşlardı işlemleri halledip yarın için ameliyat günü almışlardı ve miraç kızı evine bırakıp hastahanede geri dönmüştü gittiğinde annesi uyuyodu onu rahatsız etmek istemeyip dışarıya çıktı ve koltuklardan birisine kıvrılıp uyudu
Instegram @buseaydin12
