Merhaba,
O siktiğimin telefonlarını açmadığın için üç hafta yürüyemeyeceksin Yukhei! Cidden, aklımı kaçıracağımı zannettim. Bir anda ortadan kayboldun ve seni telefonunda bilmem kaç milyon ararken bile cevap vermedin! Neyle meşguldün o sırada? Eve geldiğinde sana sormadım bile. Senin bana üç gündür "Nasılsın?" diye bile sormadığın gibi.
Düşünüyorum da, iş hayatında -veya genel olarak hayatında- sorunlar yaşayanın sen olduğundan emin gibisin. Sanki o gün tek yorulmuş olan senmişsin, yüzünü bile görmek istemeyeceğin insanlarla çalışan senmişsin gibi... Tek yaşayan sen değilsin, ama anlamıyorsun bile dediklerimi. Sürekli geçiştirip duruyorsun. Söylesene, sen benim nasıl olduğumu hiç mi merak etmiyorsun? Cevabını bile sezemiyorum artık, çok değiştin. Bazen sözlere ihtiyaç kalmaz derler ya, eğer davranışlarını analiz etmem gerekseydi, senin benden çoktan gittiğini anlamış olurdum.
Hayatımın belki de en kötü günlerinden geçerken, sen yanımda bile değilsin Yukhei. Bu o aşk filmlerinde izlediklerimize benzemiyor ama, daha çok sonu ayrılıkla bitenler gibi.Hani şu en sonunda, çocuğun kaçıp saklandığı, diğerinin de onu bulamadığı için gittiğindeki gibi... Onların bile bir tesellisi var oysa ki. Elimde o da kalmadı artık.
Ve şimdi ben bunları banyo kapısına yaslanmış yazarken, senin ne bok yediğini bile hatırlamayacak kadar yorgunum. Yoruldum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
broken hearts go to hell | luwoo
Fanfiction"seni tanıdığıma bir kez bile pişman olmadım, yukhei."
