Nisan ayından bu güne kadar nasıl yazmadım bilmiyorum Haziran oldu bile.... Şaşırtıcı ancak kafama taktım istediğim düzene getireceğim bu hikaye/kitap herneyse işte.... Bu bölümü gecenin bir körü saat 03:26 da hangi akla hizmet yazdim inanin bilmiyorum :DD Kisa oldu telefondan yaziyorum hatam var ise affedin.
İyi okumalar.
-Becky
Ne yapacağımı şaşırmış bir vaziyette ayakta dikilirken kolumda bir baskı hissettiğim an kendime biraz da olsa gelebilmeyi başardım. Ancak karşımda neredeyse alev püskürten yeşil zümrütler iyice tırsmama yol açtı. Koluma hala baskı uygulamakta olan elini ittirmeye çalıştığımda tekrar kulağıma eğildi ve tıslarcasına konuştu.
-O parmaklarını kırmamam için tek bir neden ver bana.
Seslice yutkundum. Etrafıma baktığımda herkesin pür dikkat bizi izlediğini fark ettiğimde arkama baktım. Jennifer korku dolu gözler ile bana yalvarırcasına bakıyordu. Evet belki de susmalıyım. Tekrar ona dönmemi sağlayan şey ise kulağıma değen sıcak nefesiydi. Konuştuğunda ise iliklerime kadar korku ile kaplanmıştım.
-Bittin!.
Söylediği bir kelime ile kanımı dondurmuştu lanet olası marul!. Kolumu bırakıp bizi izlemekte olan 4 arkadaşını da yanına çağırdığında yemekhaneden çıktılar. Ben hala yerimde donmuş bir vaziyette olanları hazmetmeye çalışıyordum. Biri kolumu çekiştirdiğinde titredim ancak bu kişi Jennifer dı. Beni kızlar tuvaletine itelediğinde nefes nefese konuştu.
- İlk günden başına bela almayı nasil becerdin Becky. Biz bittik Becky bu okulu bize zindan edicekler!.
Sesindeki endişe ve korku beni daha çok endişelendirmişti ancak dik durmam gerekiyordu. Bu kadar çabuk pes etmeyecektim. Asla!.
Jenniferin koluna yapışıp bu kez ben onu sürükledim ilk günden derslerden kaytaramazdım. En azından şimdilik (asfhd)
**
Zil çaldığında adeta sıra ile bütünleşmiş bedenimi ayırdım eşyalarımı toplayıp çantamı omzuma astım ve Jenniferi bekledim o da toplandıktan sonra sınıftan birlikte çıktık ve çıkışa doğru yürümeye başladık.
- Hey Jennifer yürüyelim diyorum evin ne tarafta?
Eli ile sağımda bulunan yolu gösterdiğinde içtenlikle gülümsedim. Beraber yürümeye başladık ve bugün hakkında biraz daha konuştuk. Ona endişelenmemesi gerektiğini söylerken benim içimde gitmeyen korkuyu ona belli etmeden kendi bahçeme adımladım ve ona el salladım. Jennifer gözden kaybolurken bende yedek anahtarım ile kapıyı açmaya uzandığımda arkamda kalan çalılardan çıtırtılar duyduğum için aniden arkamı dönmem ile karşılaştım şey cidden bana büyük bir süpriz oldu!.
