zaman benim sevgilim

8 1 0
                                    

Odaya yavaş yavaş dolan gün ışığını sabırla bekledi. Yorganından kurtulup şöyle bir göz gezdirdi etrafa.  Nisan ayının ilk günü . Doğum gününe tam bir ay var. Zamanın onu usul usul büyütuşünü düşündü.  İstemsizce gülümsemek mutlu etmişti.  Yatağından kalktı ve pencereye doğru iki adım attı . Bugün, farklı bir şey olacakmış gibiydi. Farklı bir şey olacaktı evet . Derinlerde , içinde fısıldayan bir ses bunu hep haber verirdi.  O ses yıllar önce babasını kaybetmeden önce duyduğu ses. Ne olabilirdi ? Annesi .. annesi mi ! Giderse ne olurdu . En kötü ihtimal neydi ? Bir gün annesi ya da kendisi birinden biri diğerini yalnız bırakmak zorunda kalacaktı . Ne yazık ki fiziksel kanunlar , dünya üzerinde meydana gelen kazalar , tümü hesaplanır da bir sıralama çıkarılır sa kimin önce gideceğinin hiçbir öngörüsü geçerli olamazdı.  Pencereden sızan güneşe yüzünü çevirdi ve içinden gelen sesi bastırdı . Onu korkutamazdi.  Her ihtimale hazırdı . Artık en azından gerçekleşme ihtimali olan ancak henüz gerçekleşmemiş hiç bir ani değişime teslim olmayacaktı.  Mutfaktan gelen seslere bakılırsa annesi kahvaltıyı hazırlamış , tostu hazır , çay kaynar halde. Altı adımla salona 12 adımla merdivenin sonuna kadar yürüdü.  Lavabo işlerini usulca halletti ve kahvaltı için mutfağa indi. Yıllarca değişmeyen şu eve tahammül eden annesini gördü , gülümsedi.
^seni gördüm.  Sabah sabah neşen yerinde bakıyorum ^
^nasıl başarıyorsun anne ^
^neyi^
^ben bile kendimi çekemiyorum yıllarca tüm bu nöbetlere hangi güçle katlandin? ^
^tosun hazır çay istediğin gibi,  vakit kaybetmeden ye ve hazırlan yoksa sonuçları seni uğraşırır ^ dedi ve çalışma odasından gelen telefon sesine yöneldi . Arkasını döner dönmez gözlerinden süzülen iki damla yaşı sildiğini hissediyordu.  İşte bu yeni bir şeydi . Gözleri yuvalarından firlarcasjna büyüdü . Son gördüğü düşüşünü yavaşlatmak için tuttuğu kahvaltı masası oldu .
Ve yine ne oldu diyen annesinin sesi...

değişim Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin