" အင္းး ... "
ေနာက္ဆံုး စာမ်က္ႏွာဖတ္ၿပီး သြားတဲ့ေနာက္ အေၾကာအျခင္တို႔ကို ဆန္႔ထုတ္လိုက္သည္...
ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ေခါင္းလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ေယာက္ဆို တစ္ေယာက္မွ မရွိေတာ့သည့္အျပင္ လက္ကနာရီၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ မ်က္လံုးပင္ျပဴးသြားရသည္..
" အာ့ေၾကာင့္ တစ္ေယာက္မွ မရွိေတာ့တာကိုးး ~~ "
သင္ခန္းစာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေလ့လာစရာ ရွိသည္မလို႔ စာၾကည့္တိုက္ဝင္ စာအုပ္ရွာၿပီး တစ္ခါတည္းထိုင္ဖတ္မိတာ အခု ၇နာရီပင္ခြဲေတာ့မည္...
စာအုပ္စင္ေပၚ လက္ထဲကစာအုပ္အား အျမန္ျပန္ထားလိုက္ၿပီး ခပ္သြက္သြက္ အေဆာင္မပိတ္ခင္ ျပန္ဖို႔ရာပင္ အားစိုက္မိသည္...
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ မီးတိုင္တို႔အလင္း ေၾကာင့္သာ လိုရာခရီး အျမန္ေရာက္ေအာင္သာ စိတ္ေစာေနမိစဥ္...
"အ.. အု.. အားး "
နာက်င္မႈေၾကာင့္လားပင္မသိ ခပ္အုပ္အုပ္ ထြက္ေပၚလာသည့္ အသံတို႔ေၾကာင့္ ေျခလွမ္းတို႔ ရပ္တန္႔ၿပီး အသံလာရာဆီ ေခါင္းလည္ကာ ၾကည့္မိသည္...
အေဆာက္အဦး ၂ခုၾကား ေနရာကြက္လပ္ဆီမွၾကားေနရတာျဖစ္ၿပီး မဆိုင္သလို ေနရန္သာ ဆံုးျဖတ္ၿပီး ထိုေနရာနဲ႔ေဝးရာကို ထြက္ဖို႔သာ အားသန္ေနေပမယ့္ နားထဲဝင္လာသည့္ ညည္းညဴသံ ေၾကာင့္ ထိုလူ ေတာ္ေတာ္ ခံစားေနရ သည္ကုိ သိေပမယ့္....
အေမွာင္ရိပ္ႀကီးစုိးေနသည့္ထိုေနရာ ဆီတျဖည္းျဖည္း ခ်ည္းကပ္သြားလိုက္ၿပီး ေထာင့္စြန္း အကြယ္ကေန ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထင္သည့္အတိုင္းပင္လူသံုးေယာက္က ေျမျပင္ေပၚလဲက်ေနသည့္သူကို ေျချဖင့္အဆက္မျပတ္ကန္ေန ၾကတယ္...
စိတ္မခ်မ္းသာစရာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္
ရင္ဘတ္ထဲ တုန္ရီတင္းက်ပ္လာသည္..
ဒါ အႏိုင္က်င့္တာပဲ ..
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာင္းအုပ္ကို တိုင္သင့္တယ္ !!!
မိမိအေတြးကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ လြယ္အိတ္ ထဲကဖုန္းကိုထုတ္ယူၿပီး ထိုျမင္ကြင္းကို အမိအရ ရိုက္ယူေနစဥ္
" မေလာက္ေလး မေလာက္စားနဲ႔ ငါ့ကို ၿခိမ္းေျခာက္ခ်င္တယ္ေပါ့ .. hak .. ေနာက္တစ္ခါ ငါကို ဒီလိုလာလုပ္ရင္ လူ႔ေလာကထဲမွာ မေနရေအာင္ လုပ္ပစ္လိုက္မယ္.. နားလည္လား !! "
