Sıradışı İkili

GİRİŞ

Bugün berbat bir gün diye söyleniyordu İzgi. Çünkü operasyonu mahvetmişti bir hatasıyla. Bu yüzden çok azar işitti Nevzat müdürden. Bugün normalde en yakın kuzeni Gece'yle büyük operasyon için Amerika'ya gidecekti ama İzgi gidemiyordu. Nevzat müdür çok kızmıştı ona bu yüzden Gece'yle gitmesi için başka birini görevlendirecekti. Gece de ajandı. İzgi'yle aynı evde kalıyorlardı. Küçükken de en büyük hayalleri buydu ajan olup aynı evde yaşamaktı. Bu hayalleri gerçek olmuştu ama bu hafta böyle geçmişti. Çok gergindi bu yüzden İzgi. İlk haftadan böyle olursa diye devam ediyordu söylenmeye. Yanına Gece geldi sonra. İzgi, Gece'nin kendisini üzgün görmesini istemiyordu. Gece'nin hiçbir şeyden haberi yoktu. Neşeli gibi davranmaya çalıştı ama Gece anladı. Bilirdi kuzenin ne zaman üzgün olup olmadığını İzgi mutlu olunca gözlerinin içi gülerdi, üzgün olduğundaysa tavırlarına yansırdı belli etmek istemese de. Tabi Gece'nin yüzüne de hüzün çökünce açıklama yapmak zorunda hissetti kendini. Anlattı olanları bir tanesine. Gece teselli etti kuzenini. Gece pratik zekâlı bir kızdı. Bu duruma çözüm yolu bulmuştu bile kuzeninin görev için Amerika' ya gitmek istediğini çok iyi biliyordu. Kendisi de istiyordu ama kuzeni için her türlü fedakârlığa göz yumardı. Bu yüzden İzgi'yi ben yönlendirdim diyecekti yani bir bakıma tüm hatayı kendisi üstlenecekti. Ama İzgi bunu kabul etmedi. Gece çok kararlıydı. Bir şeyi kafasına koyduğuysa onu mutlaka yapardı. İzgi, Gece'yi koluyla dürttü.                                                                            

"Gece sana diyorum benim hatamı sen üstlenmeyeceksin. O kadar azar işitmene izin vermem sende biliyorsun."

Gece kararlı olduğu kadar vurdumduymaz ve gözü karaydı. Bu yüzden müdürün dediği hiçbir şey umurunda olmazdı. Gözünden düşerdi nevzat müdürün bunu biliyordu ama olsun herkes den ve her şeyden daha değerliydi kuzeni onun için. Onun için her şeyi göze alırdı." Ben birazdan gelirim" diye çıktı evden. Hava kararmaya başlamıştı ama hala dönmemişti. İzgi telaşlanmaya başlayınca Gece'yi aradı. Gece'nin telefonu kapalıydı. İzgi de çıktı evden doğruca Nevzat müdürün evine gitti. Kapıyı çaldı ama nafile kapıyı açan olmadı. Nevzat müdürü aradı sonra onun telefonu da kapalıydı. Gece'nin ablası Simay'ı aradı. " Gece orda mı? "diye sordu. Simay burada değil deyince MİT de ki birkaç arkadaşını aradı son olarak. Gece ortada yoktu. Gerçekten çaresiz hissetmeye başladı kendini. Gece gözlerini açtığında kendi yatağında yatıyordu. Başı çok ağrıyordu. Diz üstü Bilgisayarın bulunduğu küçük masanın üzerinde gözüne bir not ilişti. Gece yataktan kalkıp notu eline aldı ve okudu, not da "daha dikkatli olmalısın" yazıyordu. Gece şaşkındı." bu not da neyin nesiydi? " Diye düşündü. Gözleri odasındaki halının desenlerine bir süre takılı kaldıktan sonra olanları anımsamaya başlamıştı. Gece telefonuna baktığında 97 cevapsız arama vardı. Gece ilk olarak İzgi'yi aradı. İzgi telefonu açtı Gece daha alo bile diyemeden İzgi'nin hıçkırıkları duyuldu telefonun diğer ucundan Gece İzgi'ye neden ağladığını sordu. İzgi ise kızgın bir sesle" bir de neden ağladığımı mı soruyorsun? "Gece ne olduğuna anlam veremedi. Telefonda süren kısa bir sessizlikten sonra Gece ne olduğunu anlamış ve yüzünde bir pişmanlık duygusu belirmişti. Aslında pişman olunacak bir şey yapmamıştı ama canı kadar önemsediği İzgi'yi ağlatmak üzmüştü Gece'yi. Çünkü kardeşten öteydi onlar etle tırnak gibi. Gece derin bir nefes aldı telefondan hala İzgi'nin hıçkırıkları geliyordu. 

" İzgi bak canım, ağlama ve sadece hızlı bir şekilde eve gel sana her şeyi anlatacağım."                

Telefonu kapatıp masanın üzerine bıraktığı notu eline alıp incelemeye başladı Gece. Güzel hatta harika denilebilecek şekilde güzel bir el yazısıyla yazılmıştı. Acaba kendine yardım edip bu notu yazan kişi kimdi? Düşünmeden edemiyordu. Düşüncelerini yarıda kesen şey kapının kapanma sesi olmuştu. Gelen İzgi'ydi. Hızlı adımlarla odasından çıkıp portmantoya ceketini asan İzgi'nin yanına geldi ve sıkıca sarıldılar birbirlerine, ağlamaktan kızarmış gözleriyle Gece'ye baktı İzgi, Sarmaş dolaş oturma odasına geçtiler. Meraklı bir yüz ifadesi takınan İzgi beklenti ile bakmaya başladı Gece'ye. Gece ise önce 1'er bardak kahve ile bu hikâyenin daha güzel gideceğini belirterek mutfağa yöneldi. İzgi de ellerini yıkamak için ayaklandı.15 dk. Sonra kahveler hazırlanmıştı. Gece derin bir nefes aldı ve anlatmaya başladı...