"Cause today I swear I'm not doing anything. Nothing at all!", schreeuw ik met de radio mee. Dit is zonder twijfel 1 van mijn favoriete liedjes. "Mam!", zegt Daniël geïrriteerd. "Ik moet toch geen gehoorschade krijgen, hè!". "Hoezo?", vraag ik met een verwarde blik. "Wacht, ik zal nog een beetje luider zingen!". Op het moment dat ik mijn mond open om al die valse tonen door het huis te laten weerklinken rent hij het huis uit.
"Vergeet je drinken niet, liefje!", roep ik terwijl ik hem achterna kom. "En niet vergeten, wees voorzichtig op weg naar school". Vlug geef ik hem nog een dikke smak op zijn wang, waarna hij een afkerend gezicht trekt dat bijna alle 7-jarige doen en door het poortje de tuin verlaat. Een glimlach trekt over mijn gezicht als hij met de buurjongen naar school loopt. De tijd vliegt toch snel. Het lijkt wel gisteren toen hij voor het eerst naar de kleuterklas ging. Ik draai me om en wandel naar binnen. Ik pak mijn spullen, grijp naar mijn sleutels en ben klaar om te gaan werken. En zo begint onze alledaagse woensdag.
JE LEEST
Echt of niet?
NouvellesAnna kan de verbeelding en het echte steeds minder van elkaar scheiden. Vooral wanneer er een man op duikt die levens echt lijkt, maar die niemand anders kan zien. Een man die haar bijna overal volgt, door haar huis, haar tuin, naar haar werk. En da...
