CHAPTER 4**

1 0 0
                                    

CHAPTER 4: SHE's BACK

© Prettyanelle

All rights reserved 2014

A/n: Mga readers! Sorry po dahil madalang na lang ako makapag update. Busy sa study, Pero hindi ko po ihohold tung story na to. And i hope you like it ^^ :)))

MEGAN's POV

Matapos ang napaka weird na sinabi ni kuya ay pumasok na ko sa bahay.

Mukhang tahimik a? Anong meron? Hahaha.

Pero sabagay mas ayos na tung ganto yung walang nag aaway.

Nagtuloy na ako sa kwarto ko at pagpasok ko pa lang ay napahiga agad ako sa kama ko.

Habang nakahiga ako ay hinawakan ko yung hinalikan ni Kris.

Wiiiii. :D Smack pero bakit hindi ako makaget over? Anube.

Nikikilig nemen ako eeeee^^

Habang nagmumuni-muni ako ay napapikit ako bigla.

Siguro dahil na rin sa pagod ako sa maghapon ay tinamaan na ako ng antok.

The next day...

Maaga akong gumising para maagang pumasok.

For the first time papasok na ako ng maaga. HAHAHA.

Mabait na bata kasi ako e :P

Pagbaba ko ng hagdan nakita ko sila Mama, Papa and Kuya.

Sabay-sabay silang kumakain at infairness sa talang buhay ko ngayon lang din to nangyari.

Umupo na ako at sinerve na sakin ni Manang ang kanin at ulam.

Bago ako sumubo ng pagkain, Tumingin ako sa kanilang tatlo at ngumiti ako.

" Goodmorning " I great them with smiles.

Mukha namang nabigla sila sa ginawa ko.

Aba! Puro first time lahat ng ginawa at nangyari sakin ngayon aa.

" Anak, Your mom and i were okay now"

Sabi ni Papa habang nakadekwatro at nakatingin sa dyaryo with matching kape pa.

Sumubo muna ko ng bacon at kanin, Nginuya dahan-dahan bago magsalita.

" Ow? Its good to hear Mama and Papa. Sana magtuloy-tuloy na to.

Pagkasabi ko nun ay tumayo na ako at nagpaalam na sa kanila.

SUMMER's POV

Its not a great morning.

Masakit pa rin kasi ang puso ko,

Syempre sino ba naman ang taong makakamove on within 24hrs diba?

Ready na ako pumasok kahit medyo paga at mugto pa ang mata ko.

Hindi na muna ko magpapahatid sa driver namin.

Para malibang naman ako ay maglalakad muna ako.

Pwede naman din kasing lakarin yung school mula sa village namin e.

Walking distance lang din naman kasi.

At eto ako ngayon naglalakad kahit lutang ang utak.

Kanina sa village muntik ako mabangga ng bike hindi kasi ako nakafocus sa ginagawa ko.

Beep! Beeeeep!

"Ay jusko po! Ano ba manong?!"

Singhal kong sabi sa driver ng mercedes.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Jun 24, 2014 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

THAT SHOULD BE METahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon