Matutulog, umiiyak. Gigising sa umaga, nakarinig lang ng malungkot na kanta na nakapagpaalala kung gaano kamisirable ang buhay, iiyak.
Ganoon ako. Ang hirap kapag nilalamon ng depression. Ang hirap kapag may anxiety. Ang hirap mamuhay ng normal.
I wrote this for what? Atensyon? Siguro. Mandamay ng kalungkutan? Siguro. O ilabas ang mga sama ng loob ko? Ah, oo. Tama.
Ayoko na. Pagod na ako sa buhay na to.
