Midnight Secrets [BxB]

Chapter 2

After our last ride, nag aya na siyang umupo dahil napapagod na siya. And so I agreed. Pero bago ako umupo, nagpaalam ako sa kanya na may pupuntahan lang ako saglit. I bought us some snack. I wanted to thank him for accompanying me here tonight and for treating me.

After buying, I went straight to where he was siting. Inabot ko sa kanya yung mga binili ko at umupo na ako sa tabi niya. Pero siyempre may distance pa din, Ayoko namang magalit siya kapag umupo ako ng malapit sa kanya.

As we are eating, I grabbed the opportunity to talk to him.

"Salamat ha?"

"For what?" ang tanong niya habang patuloy pa din kaming kumakain.

"For accompanying me here tonight." Nakayuko ako habang naguusap kami. Ayokong isipin niya na nababastos ko na siya kapag tinignan ko siya. Paranoid lang. Sorry.

He smile and blurt out a soft laugh. "No worries. Ok lang yun."

Then again silence. Ayoko nang magsalita, ok na ako ng ganito. Until naramdaman ko nalang na nakatingin siya sa akin?

"May problema ba?" ang tanong ko. Medyo hindi na kasi ako kumportable sa tingin niya eh.

"Totoo ba?"

"Ang alin?"

"Na first time mong sumakay at makapunta sa theme park?" nagulat ako sa tanong niya. Pero he deserves an honest answer. Tsaka its the only chance na makausp ko siya dahil paniguradong bukas, balik nanaman ako sa pagiging non-existent sa mundo niya. Kaya naman sinagot ko yung tanong niya.

Ngumit muna ako. "Oo. Totoo. Never pa kasi akong nadala nila mama at papa sa ganitong klaseng lugar kasi sabi nila gastos lang daw. Pero bata pa ako nun at yun na yung tumatak sa isip ko. Pero hindi ko maalis sa sarili ko na mamangha kapag nakakakita ako sa tv nung mga theme park. Ang saya. Makulay yung paligid tsaka parang buhay na buhay. Kaya sabi ko sa sarili ko na pag laki ko, pupunta ako sa theme park at sasakyan ko lahat ng rides. Pero nung nag college na ako, nakita ko naman yung reality ng buhay. Mahirap mabuhay at mag aral kaya nga nagworking student ako."

"Nagtatrabaho ka? Working student?"

Natawa ako sa reaction niya. Para siyang hindi makapaniwala na ewan.

"bakit? Imposible ba? Oo working student ako. Kaya nga kahit na malaki na ako, hindi ko magawang makapunta sa theme park kasi nanghihinayang ako sa gastos."

"Then why are you here?"

"Nung nalaman ko na may theme park nga daw na malapit sa atin, naexcite ako. At dahil day off ko naman, naisipan kong pumunta dito para gumala. Ang saya pala talaga dito no? yung mga ilaw iba iba tapos para pang mga nagsasayaw." Alam ko nasosobrahan nanaman ako sa excitement pero what can I do? I cant help it.

Nang mapatingin ako sa kanya, nakita ko siya na nakangiti. Pinagtatawan ako. Nahiya naman ako. Kaya napayuko nalang ako.

"Pasensya ka na."

Nakita ko na para siyang nataka sa inasal ko. "Why? Did I do something wrong?"

Umiling na lamang ako bilang sagot. Bumalik kami sa pagkain. Ngunit sa pagkakataong ito, nilakasan ko na ang loob ko at sinubukan ko nang magtanong sa kung ano ang nangyari sa kanya kanina.

"Uhmm, Maki?"

"Yes?"

"Pwede ba akong magtanong if you don't mind?"

"Sige. Sure. Ano ba yun?"

Nag ipon ako ng madaming lakas ng loob bago ko itanong sa kanya ang bagay na to.